Nieuw Lievelings(Zee)land!
Door: Christien
Blijf op de hoogte en volg Christien
11 September 2007 | Nieuw Zeeland, Wellington
34 miljoen schaapjes die vredig staan te grazen op bergen waarvan de top met sneeuw bedekt is of in een lentegroene valei. Eindeloze helderblauwe ijskoude meren, woeste golven die tegen eeuwenoude rotsen klotsen en vier miljoen knotsgekke avontuurlijke kiwi's. Dat klinkt als een sprookje he? En zo voelt het ook om hier te zijn. Eigenlijk had ik de Magicbus moeten kiezen om door dit magische landschap te reizen. Helaas is het financieel gezien iets aantrekkelijker om in de knalgroene kiwibus te stappen, vandaar dat ik een voordelige kiwiexperience pas in the pocket heb.
Na Christchurch begon mijn kiwiexperience richting Kaikoura. In dit prachtige plaatsje besloot ik walvissen te gaan spotten. Aangezien deze dieren nogal groot qua omvang zijn, was het noodzakelijk ver de Pacific Ocean op te gaan om hen in levende lijve te aanschouwen. Feit is dat er midden op de grote zee alles groot is dus ook de golven. En al gauw vulde de boot zich met een zure lucht veroorzaakt door uitgebraakte consumptiemiddelen en lichaamssappen. Dit was niet erg bevordelijk voor de fysieke toestand van de overige spotters die wel in staat waren hun maaginhoud binnen te houden. Erg dankbaar waren wij dan ook toen de eerste zeereus gesignaleerd werd. We snelden naar het dek en keken met ontzag naar de enorme fontein die uit het gat in de kop van de walvis spoot. Maar het mooiste is het moment van de laatste diepe ademhaling voordat ie weer naar de dieptes van de zee duikt. Dan zie je namelijk die staart zo mooi in de lucht flapperen. Prachtig om te zien! Ook zagen we Albatrossen die van vleugel tot vleugel ongeveer drie meter breed zijn! Onderweg stopten we nog bij een van de plaatselijke zeehonden/leeuwen (het verschil zit um in de vinnen maar ik zie het niet)kolonies en die waren zo schattig en sloom :)
Na dit paradijslijke plaatsje tourde de groene bus naar Nelson (onderweg stoppen we veel om bijvoorbeeld wijn te proeven, mooie kiekjes te maken of te wandelen). Vanuit deze plaats kun je uitstapjes maken naar het Abel Tasman National Park. En ja, jongens en meisjes; Abel Tasman was een ontdekkingsreiziger van Nederlandse bodem. Eenmaal in het park besloten Gemma, Alex, Guy ( inderdaad heel sneu maar zo heet die jongen nou eenmaal), Brandon, Britta en ik een zee-kayaktocht langs de verschillende baaien te maken. Aangezien mijn eerdere prestaties in de kayak niet van dusdanige hoge kwaliteit waren, maakte ik mij een klein beetje zorgen. En na de uitleg van onze fanatieke gids over alle mogelijke verdrinkingskansen maakte ik mij nog een klein beetje meer zorgen.
Na goed een uur met nog meer risico's en waarschuwingen zaten we dan daadwerkelijk met reddingsvest om de nek en peddel in de hand in onze gele kayak. Ik zat achterin wat betekende dat ik moest sturen. Guy zat voorin en was de navigator. Nou dat viel best mee, we zoefden zonder slag of stoot over de kalme zee en genoten van het overweldigende uitzicht. Heerlijk geluncht en vol goede moed peddelden we verder, de bocht om, op weg naar de zeeleeuwen/honden. En daar kwam het hoor, om het hoekje waaide het behoorlijk en we moesten een eind de zee op om bij de dieren te komen. Mien God, dat was andere koek..Guy en ik peddelden alsof ons leven ervan afhing (wat eigenlijk ook zo was) en kwamen geen steek vooruit. Wat overigens vrij pijnlijk was voor ons ego omdat de anderen wel richting doel koersden. Weliswaar heel langzaam maar toch...Nadat de groep drie keer op ons had gewacht, bereikten ook wij eindelijk het zeehonden/leeuwenstrand. Dat was het geploeter absoluut waard want de baby zeehondjes/leeuwtjes kwamen het water in om met ons te spelen. En na zes uur op de woeste zee te hebben gekayakt kwam er een einde aan deze ultieme survivaltest..Toen heerlijk met de voetjes in de hot tob. De spierpijn 's aovnds was ondraaglijk, zelfs de kaarten tijdens een kaartspelletje waren te zwaar om op te tillen....
De volgende dag vervulden Britta en ik onze missie; namelijk de speurtocht naar the one ring to rule them all. Jaja, wij hebben het filmexemplaar om onze vinger laten glijden en voor een kort moment waren wij in de ban van de macht om de baas te zijn over heeeeel de wereld. Helaas was de mevrouw van de juweliershop niet ook maar een beetje onder de indruk en tot onze spijt verdween het sieraad weer veilig en wel in de kluis.
's Avonds keken we Lord of the Rings om bekende plekken te ontdekken wat echter niet lukte. Ook waren we getuigen van een maansverduistering wat best bijzonder was.
Onderweg naar Westport stopten we bij de bekende Pancake Rocks. Rotsformaties die op stapels pannenkoeken lijken (goh). Op sommige plekken zitten er gaten in het gesteente (blowholes) en als er een hoge golf tegenaan klotst spuit er 'stoom' uit de gaten. Indrukwekkend om te zien.
Ook deden we de nodige inkopen voor de bad taste party die avond. Ik kocht een mooie glimmende politiemanboxer voor drie dollar. Het feestje werd een groot succes getuige de slechte smaak van onze kiwigang.
De volgende morgen slecht uitgerust op weg naar Franz Josef. Aldaar wij de snelst bewegende gletsjer ter wereld gingen beklimmen. Nu even een situatieschets van het reizen per kiwiexperience: In de bus zit ik voor Gary die ervan houdt om zijn vingers in mn oren te steken omdat ie vindt dat ik lovely earholes heb. Ook heeft Jono, onze buschauffeur bedacht dat iedereen die het woordje 'mine' zegt, tien pushups moet doen ongeacht de situatie waarin je je bevindt. Deze twee dingen zorgen ervoor dat ik in constante staat van alertheid verkeer, dus geen kick back and relax moment voor mij in de bus!
In Franz Josef aangekomen, tijd voor een potje glibberen en glijden op de gletsjer. IJs is onder geen enkele omstandigheid warm, ook niet op een van de warmste gletsjers ter wereld. Dus toen wij tot onze knietjes in een ijswak zakten omdat de gids van de groep voor ons ervan houdt om niet via het pad te hiken, was het wel even bibberen geblazen. Wat de pret natuurlijk niet mocht drukken en gewapend met een of andere haak, kapten we ons een weg door het helderblauwe ijs. We wurmden ons door gladde ijstunnels en ploeterden door gesmolten prut. Het uitzicht was, ondanks de regen, verbluffend en het feit dat ik nog nooit op een gletsjer had gestaan maakte deze acht-uur-durende tocht echt onvergetelijk. Ik kan de omgeving niet beschrijven zoals die waard is maar stel je een enorme bevroren rivier voor die zich tussen groen bebosde bergen een weg naar beneden baant. Omgeven door watervallen en enorme rotsen en natuurlijk sneeuw, sneeuw, sneeuw. Respect voor de ijshakkers die de hele dag op de gletsjer aan het werk zijn om op moeilijk begaanbare plekken treedjes uit te hakken.
Na al dat avontuur, tijd voor....nog meer avontuur. Queenstown, the adventure capital of the world, was next. Daar gingen wij een rondjes lugen. Op een soort van bobsleetje met een stuur en wieltjes sjees je over een parcours. Met een beetje regen en een paar scherpe bochten, dikke kans op slipgevaar en Guy maakte dan ook een mooie sliding.
Voor mij was het nu wel even mooi geweest en ik ging met de intercity bus naar de studentenstad van Nieuw Zeeland, Dunedin. Waar ik lekker naar de chocolade fabriek ging. Charlie zou jaloers geweest zijn want ze hadden een heuse chocoladefontein. Helaas zoefden we na de rondleiding niet met een glazen lift door het dak, maar met de fikse lading (gratis) chocola was ik ook 'dik' tevreden!
Eenmaal terug in Queenstown maakten we op een stralende dag (na tien dagen met regen) een schitterende dagtrip naar de Fjorden. Milford Sound is de bekendste en de natuur is daar gewoon onbeschrijfelijk mooi. We hadden ook nog eens het geluk dat er dolfijnen in de baai waren en die zwommen ongeveer een kwartier lang rond onze boot. Echt, een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien.
Inmiddels ben ik op het noorder eiland en heb net vijf uur in het Te Papa museum in Wellington doorgebracht. De attractie waar je door de ogen van een schaapie naar de wereld kon kijken was toch wel mijn favoriet!
Want ja, zonder die schaapjes zou Nieuw Zeeland lang niet zo sprookjesachtig zijn!
Na Christchurch begon mijn kiwiexperience richting Kaikoura. In dit prachtige plaatsje besloot ik walvissen te gaan spotten. Aangezien deze dieren nogal groot qua omvang zijn, was het noodzakelijk ver de Pacific Ocean op te gaan om hen in levende lijve te aanschouwen. Feit is dat er midden op de grote zee alles groot is dus ook de golven. En al gauw vulde de boot zich met een zure lucht veroorzaakt door uitgebraakte consumptiemiddelen en lichaamssappen. Dit was niet erg bevordelijk voor de fysieke toestand van de overige spotters die wel in staat waren hun maaginhoud binnen te houden. Erg dankbaar waren wij dan ook toen de eerste zeereus gesignaleerd werd. We snelden naar het dek en keken met ontzag naar de enorme fontein die uit het gat in de kop van de walvis spoot. Maar het mooiste is het moment van de laatste diepe ademhaling voordat ie weer naar de dieptes van de zee duikt. Dan zie je namelijk die staart zo mooi in de lucht flapperen. Prachtig om te zien! Ook zagen we Albatrossen die van vleugel tot vleugel ongeveer drie meter breed zijn! Onderweg stopten we nog bij een van de plaatselijke zeehonden/leeuwen (het verschil zit um in de vinnen maar ik zie het niet)kolonies en die waren zo schattig en sloom :)
Na dit paradijslijke plaatsje tourde de groene bus naar Nelson (onderweg stoppen we veel om bijvoorbeeld wijn te proeven, mooie kiekjes te maken of te wandelen). Vanuit deze plaats kun je uitstapjes maken naar het Abel Tasman National Park. En ja, jongens en meisjes; Abel Tasman was een ontdekkingsreiziger van Nederlandse bodem. Eenmaal in het park besloten Gemma, Alex, Guy ( inderdaad heel sneu maar zo heet die jongen nou eenmaal), Brandon, Britta en ik een zee-kayaktocht langs de verschillende baaien te maken. Aangezien mijn eerdere prestaties in de kayak niet van dusdanige hoge kwaliteit waren, maakte ik mij een klein beetje zorgen. En na de uitleg van onze fanatieke gids over alle mogelijke verdrinkingskansen maakte ik mij nog een klein beetje meer zorgen.
Na goed een uur met nog meer risico's en waarschuwingen zaten we dan daadwerkelijk met reddingsvest om de nek en peddel in de hand in onze gele kayak. Ik zat achterin wat betekende dat ik moest sturen. Guy zat voorin en was de navigator. Nou dat viel best mee, we zoefden zonder slag of stoot over de kalme zee en genoten van het overweldigende uitzicht. Heerlijk geluncht en vol goede moed peddelden we verder, de bocht om, op weg naar de zeeleeuwen/honden. En daar kwam het hoor, om het hoekje waaide het behoorlijk en we moesten een eind de zee op om bij de dieren te komen. Mien God, dat was andere koek..Guy en ik peddelden alsof ons leven ervan afhing (wat eigenlijk ook zo was) en kwamen geen steek vooruit. Wat overigens vrij pijnlijk was voor ons ego omdat de anderen wel richting doel koersden. Weliswaar heel langzaam maar toch...Nadat de groep drie keer op ons had gewacht, bereikten ook wij eindelijk het zeehonden/leeuwenstrand. Dat was het geploeter absoluut waard want de baby zeehondjes/leeuwtjes kwamen het water in om met ons te spelen. En na zes uur op de woeste zee te hebben gekayakt kwam er een einde aan deze ultieme survivaltest..Toen heerlijk met de voetjes in de hot tob. De spierpijn 's aovnds was ondraaglijk, zelfs de kaarten tijdens een kaartspelletje waren te zwaar om op te tillen....
De volgende dag vervulden Britta en ik onze missie; namelijk de speurtocht naar the one ring to rule them all. Jaja, wij hebben het filmexemplaar om onze vinger laten glijden en voor een kort moment waren wij in de ban van de macht om de baas te zijn over heeeeel de wereld. Helaas was de mevrouw van de juweliershop niet ook maar een beetje onder de indruk en tot onze spijt verdween het sieraad weer veilig en wel in de kluis.
's Avonds keken we Lord of the Rings om bekende plekken te ontdekken wat echter niet lukte. Ook waren we getuigen van een maansverduistering wat best bijzonder was.
Onderweg naar Westport stopten we bij de bekende Pancake Rocks. Rotsformaties die op stapels pannenkoeken lijken (goh). Op sommige plekken zitten er gaten in het gesteente (blowholes) en als er een hoge golf tegenaan klotst spuit er 'stoom' uit de gaten. Indrukwekkend om te zien.
Ook deden we de nodige inkopen voor de bad taste party die avond. Ik kocht een mooie glimmende politiemanboxer voor drie dollar. Het feestje werd een groot succes getuige de slechte smaak van onze kiwigang.
De volgende morgen slecht uitgerust op weg naar Franz Josef. Aldaar wij de snelst bewegende gletsjer ter wereld gingen beklimmen. Nu even een situatieschets van het reizen per kiwiexperience: In de bus zit ik voor Gary die ervan houdt om zijn vingers in mn oren te steken omdat ie vindt dat ik lovely earholes heb. Ook heeft Jono, onze buschauffeur bedacht dat iedereen die het woordje 'mine' zegt, tien pushups moet doen ongeacht de situatie waarin je je bevindt. Deze twee dingen zorgen ervoor dat ik in constante staat van alertheid verkeer, dus geen kick back and relax moment voor mij in de bus!
In Franz Josef aangekomen, tijd voor een potje glibberen en glijden op de gletsjer. IJs is onder geen enkele omstandigheid warm, ook niet op een van de warmste gletsjers ter wereld. Dus toen wij tot onze knietjes in een ijswak zakten omdat de gids van de groep voor ons ervan houdt om niet via het pad te hiken, was het wel even bibberen geblazen. Wat de pret natuurlijk niet mocht drukken en gewapend met een of andere haak, kapten we ons een weg door het helderblauwe ijs. We wurmden ons door gladde ijstunnels en ploeterden door gesmolten prut. Het uitzicht was, ondanks de regen, verbluffend en het feit dat ik nog nooit op een gletsjer had gestaan maakte deze acht-uur-durende tocht echt onvergetelijk. Ik kan de omgeving niet beschrijven zoals die waard is maar stel je een enorme bevroren rivier voor die zich tussen groen bebosde bergen een weg naar beneden baant. Omgeven door watervallen en enorme rotsen en natuurlijk sneeuw, sneeuw, sneeuw. Respect voor de ijshakkers die de hele dag op de gletsjer aan het werk zijn om op moeilijk begaanbare plekken treedjes uit te hakken.
Na al dat avontuur, tijd voor....nog meer avontuur. Queenstown, the adventure capital of the world, was next. Daar gingen wij een rondjes lugen. Op een soort van bobsleetje met een stuur en wieltjes sjees je over een parcours. Met een beetje regen en een paar scherpe bochten, dikke kans op slipgevaar en Guy maakte dan ook een mooie sliding.
Voor mij was het nu wel even mooi geweest en ik ging met de intercity bus naar de studentenstad van Nieuw Zeeland, Dunedin. Waar ik lekker naar de chocolade fabriek ging. Charlie zou jaloers geweest zijn want ze hadden een heuse chocoladefontein. Helaas zoefden we na de rondleiding niet met een glazen lift door het dak, maar met de fikse lading (gratis) chocola was ik ook 'dik' tevreden!
Eenmaal terug in Queenstown maakten we op een stralende dag (na tien dagen met regen) een schitterende dagtrip naar de Fjorden. Milford Sound is de bekendste en de natuur is daar gewoon onbeschrijfelijk mooi. We hadden ook nog eens het geluk dat er dolfijnen in de baai waren en die zwommen ongeveer een kwartier lang rond onze boot. Echt, een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien.
Inmiddels ben ik op het noorder eiland en heb net vijf uur in het Te Papa museum in Wellington doorgebracht. De attractie waar je door de ogen van een schaapie naar de wereld kon kijken was toch wel mijn favoriet!
Want ja, zonder die schaapjes zou Nieuw Zeeland lang niet zo sprookjesachtig zijn!
-
11 September 2007 - 05:08
Evelyn:
Cool! Ben jaloers op je en goed dat je het naar je zin hebt, miss you very much!
XXX and cya soon!! -
11 September 2007 - 05:08
Evelyn:
Haha was ik nu ff de eerste :P -
11 September 2007 - 05:18
Evelyn:
En ik ben suoerjaloers op die dolfijnen, daar was Whitsundays niks bij :'( -
11 September 2007 - 06:46
Meetje:
heeey chrisje
wat een mooi verhaaltje weer, al die schaapjes dat doet me denken aan één van je favo liedjes, hoe ging die ook alweer????:D:D:D:D
sweet lovin' honey bun ik spreek/zie je nu heeeeeee; schnell joeppieee (L) love joe tsjik
(K) Mé -
11 September 2007 - 07:05
Evelien:
Wauww Christien!! Echt supergaaf wat je allemaal meemaakt!! Ben heel benieuwd naar alle foto's! Het lijkt er op dat je nog flink aan het genieten bent de laatste weekjes! :D
Ik stuur je gauw weer een mailtje!!
Have fun!!
Liefs Evelien -
11 September 2007 - 09:31
Cornelis:
Whoehieeeeee! Ben zo blij dat je fijn omringd wordt door allemaal wollige schaapjes! Dat doet mij zeer veel deugd!
Ik wist echt niet dat die albatrossen zo groot zijn! Jammer van de glazen lift ;) Maar gratis chocola is natuurlijk niet mis. Heb je wel een foto gemaakt van de gelimmende politiemanboxer?
à bientôt et bisous mademoiselle!! :D
-
11 September 2007 - 11:23
Marije:
Mooi! Mooi! Mooi!
Een soort Hans CHRISTIEN Andersen dus, ga je als sprookjesverteller solliciteren strax? Geniet nog zoveel mogelijk (niet aan denken dat je over een paar weekjes weer terug 'moet')!!
Kusjes, Marije
PS: Wat betreft het kayakken -> "vooruitkijken" is het sleutelwoord. Tenminste dat is wat mijn rijleraar steeds roept (en op zo'n moment wil ik ook wel een Gary die m'n oren dicht drukt), 't zal op het water niet veel anders zijn dan on the road... -
11 September 2007 - 12:38
Marianne!:
dag lieverd! jemig wat een verhaal! echt super mooi man! en die chocolade fabriek..... hmmmmm!!!! dat lijkt me echt geweldig!
dikke choco smakkerd van mij! -
11 September 2007 - 16:01
EEF:
Lieverd, geniet er nog even van, souns like heaven over there! tot snel!!!!
(laat je het btw weten als je weet wanneer je terugkomt??)
heeeeeel veeheeeel liefs en een hele dikke smakkerd,
xx eef xx -
11 September 2007 - 17:00
Bauk:
Klinkt echt heel gaaf!! Geniet van je laatste weekjes!!
Liefs bauk
-
11 September 2007 - 19:39
Anne:
Hoi Chris, wederom echt een leuk verhaal. Goed om te lezen dat je het nog steeds zo ontzettend naar je zin hebt. Geniet er nog maar flink van. Al lijkt dat wel te lukken. Ciao bella! Liefs X -
12 September 2007 - 12:57
Linnie:
Wat onwijs GAAF!!! Walvissen, dolfijnen, zeeleeuwen...je mist Flip vast nu niet zo heel erg met al die vissen om je heen! ;)Is het weer een beetje in balans...goh je komt alweer bijna terug. Maak er nog een paar super dagen/weken van! Maar dat is jou wel toe vertrouwd!
Mis je!
Liefs -
12 September 2007 - 13:47
Faith:
Lieve Chris,
bedankt voor je kaartje! Echt geweldig om je verhalen te lezen, zal het wel missen hoor! Maar ik kan niet wachten om je weer te zien!! X tingsum -
13 September 2007 - 15:14
Titia:
Wat een enorme belevenissen daar in Nieuw Zeeland ik wil daar graag eens gaan kijken.wat een enorme bofkont ben jij toch.Misschien word jij wel de nieuwe Floortje Dessing je kan het aalemaal zo leuk beschrijven ik zie het helemaal voor me het lijkt me prachtig.
We gaan dit weekend naar Noordfrankrijk
wat we al weer een hele onderneming vinden.Veel plezier en geniet ervan.Liefs van Titia en Niels. -
21 September 2007 - 13:58
Soppie:
hey stoere meid!!!!
alweer bijna terug ofnie???????? gaat echt snel.... ik ben hier alweer helemaal geintegreerd in het leven met slecht weer, fulltime werken en saaie zelfde-taalsprekende mensen :(
kannie wachten op een reunie, kunnen we weer even "terug" met een goeie bucket!!!
geniet van je laatste daagjes, en tot snel!!!
kusss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
