Een cultureel sprongetje
Door: Christien
Blijf op de hoogte en volg Christien
23 September 2007 | Nieuw Zeeland, Auckland
Kia Ora folks!
Niets ruikt zo ehm, bijonder als de geur van cultuur. En in Rotorua, de culturele hoofdstad van Nieuw Zeeland, kun je wel heel letterlijk de lucht van eeuwenoude traditie opsnuiven. De aroma komt er de spuigaten uit en dat ruikt naar...tja rotte eieren. Vanwege de vulkanische ondergrond stoomt en bruist het overal. Wat het wonen in het stadje overigens behoorlijk voordelig maakt. Je hoeft maar een slang in de grond te steken en je hottub wordt voor de rest van je leven gratis verwarmd. Ook kun je een gat graven en op die manier een maaltijd klaarstomen voor pak'm beet honderd mensen. Iets wat de oorspronkelijke ontdekkers van dit paradijselijke land natuurlijk al lang in de smiezen hadden. De Maori's zijn de beroerdste niet en delen hun culinaire hoogstandje maar wat graag met de westerlingen. Uiteraard voor een kleine bijdrage, waan je je een avond lang terug in de tijd waarin de Maoristammen de enige bewoners van het land van de lange witte wolk waren. Uit iedere groep werd een stamhoofd gekozen en onze Max moest op traditionele wijze het hoofd bieden aan de indrukwekkende welkomsceremonie. Dit ging gepaard met luide oerkreten, gevaarlijk gezwaai met imponerende wapens en gekke sprongen. Na de ceremonie besloot het Maoristamhoofd dat we goed volk waren en werden we getrakteerd op een geweldig vullende maaltijd. Zoete aardappel, vis, mosselen, lam, pudding, fruit en dat alles heerlijk bereid. Ondertussen vermaakte de stam ons met zang en dans, onder andere de Haka, de oorlogsdans (tevens uitgevoerd door de All Blacks, het bekendste rugby team van Nieuw Zeeland voor ze een wedstrijd spelen).
Kortom een leerzame en vullende avond!
Ook bezocht ik een van 's werelds bekendste gijzers waarvan ik de naam ben vergeten en zag ik voor het eerst de kiwi vogel in levende lijve. Helaas mocht je ze niet op de kiek zetten omdat de beesten (ze zijn behooorlijk groot!) dan helemaal de kluts kwijt raken. Als vervanging heb ik daarom een schattig pluchen exemplaar aangeschafd dat zelfs kiwi-klanken produceert. En dat is geen mooi fluitgeluid kan ik jullie wel vertellen.
Een andere eeuwenoude bezigheid hier in Nieuw Zeeland is 'bonecarving'. Je bent gewoon niet hip als je niet met een zelfgekerfd kettinkje om je nek loopt. Dus ook ik besloot mijn creatieve behoeftes een kans te geven en ging op zoek naar een shop om even lekker de handen uit de mouwen te steken. Helaas kon ik er geen vinden maar kwam uiteindelijk terecht in een zaak waar je stenen kon kerven, iets wat niet zo heel populair is en dus eigenlijk hipper ;)
De meneer van de stenenwinkel was echter vrij raadselachtig en kon op elke vraag alleen maar mysterieuze antwoorden geven waarbij hij mij minutenlang strak aankeek. Dit kwam mijn kerftalenten niet ten goede en hoe mooi de betekenis van mijn gekerfde steen ook mag zijn; een nieuw begin, in mijn haast om weg te komen, lijkt het teken waarschijnlijk meer op het begin van het einde. Maar goed, hoe langer je de steen op je huid draagt, hoe meer ie gaat glanzen. Vandaar dat ik het 'sieraad' wel (weliswaar onder mn kleren).
En dan nu een beschrijving van mijn overweldigendste (ofzoiets) daad deze trip. Op 12000 ft sprong ik uit een knalrood vliegtuigje! WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHH, dat was me de adrenalinekick wel zeg. Poeeeehhhhhhh.. Maar eigenlijk was ik niet eens zo heel bang. Dat kwam omdat mijn sexy skydive-partner (he was hot!!)zelf al zo'n tienduizend keer de sprong had gewaagd en hij duwde je er gewoon uit. Dus je had ook weinig keus. Tip; kijk voor je valt niet naar beneden! Dat deed ik dus wel en daardoor schrok ik mij bijna te pletter (haha) Maar het was ge-wel-dig!! Eerst duikelden we ongeveer veertig seconden door de lucht, tijdens onze freefall. Dat was vooral ademstokkend en vreemd. En het moment voor de cameraman, die met ons meesprong, om verschrikkelijke oncharmante foto's van je te maken. Daarna floepte de parachute open en hadden we een prachtig uitzicht over Lake Taupo. Het grootste meer van Nieuw Zeeland, ontstaan door een vulkaankrater. De landing ging vrij soepel en na vijf minuten stond ik weer met beide benen op vaste grond. Taupo is overigens de goedkoopste plek in NZ om te skydiven. Dit komt omdat ze tweedehands parachutes gebruiken :S Vertelde onze chauffeur zonder blikken of blozen, nadat we weer goed en wel ind e bus zaten S.
Om de volgende dag naar het Matamata/Hobbiton te rijden. Eenmaal in het land van LOTR moet je toch op z'n minst een tour doen en aangezien in Matamata de enige overgebleven set staat, leek me dat uitje wel geschikt. Onderweg vertelde de chauffeur 1001 leuke, grappige, verbazingwekkende en treurige feiten over de het hele circus rondom de productie van de film. Weetjes die ik natuurlijk graag met jullie wil delen tijdens een theekransje.
De Hobbitonset is gecreeerd op het landgoed van de Alexanders. Een boerenfamilie die in het bezit is van +- 12000 schapen en waarvan de oudste zoon tijdens een schapenscheerwedstrijd zonder problemen 360 schapen op een dag scheert! Ook wij mochten een schaapje scheren en lammetjes de fles geven. Een droom die uitkwam! OOOOO, zo lief en zacht! Helemaal niet smoezelig zoals op Linda's pyjama :P
Dit verhaal begint een beetje op een opsomming van activiteiten te lijken maar de tijdsdruk wordt te heftig! Vanuit Rotorua maakten we met de kiwibus een dagtrip naar Waitomo waar je glowworms in een grot kunt bekijken. Dat was mooi om te zien. In het pikkedonker schuifelden we door de grot onder een 'sterrenhemel' van glow in the dark worms. Eigenlijk zijn het geen wormen maar larven met een lichtgevend dingetje in hun buik. De grot zelf was overigens ook heel indrukwekkend. Schitterende druipstenen, of hoe die puntige dingen ook heten.
Daarna reden we naar The bay of Islands. Een groep van 144 eilanden in het noorden van het land. Tijdens een wandelingetje langs het strand kwam ik twee Nederlandse jongens tegen die een dikke vette stingray aan de haak hadden geslagen. Misschien wel die ene die...Naja, ik had er nog nooit eentje zo in het wild gezien dus dat was cool.
De dierenliefhebbers hoeven overigens niet in wild protest uit te barsten..de vis was zo sterk dat de lijn brak en hij zwemt nu weer goed en wel in de zee, op zoek naar een nieuwe celebrity om zn stinger in te steken.
De volgende dag togen we in de stromende regen naar het noordelijkste puntje van het eiland, Cape Reinga. Daar gingen wij sandboarden. Ter informatie; onze chauffeur is nog steeds herstellende van een gebroken neus en twee gebroken ribben, veroorzaakt door deze avontuurlijke sport. Aangezien de weersomstandigheden aan de top van de zandduin barbaars waren en het zand met een enorme windkracht in onze blote benen sneed, bezorgde deze bezigheid mij meer angst dan het skydiven. En met knikkende knieen lag ik op het board om vervolgens knetterhard naar beneden te zoeven (tot groot genoegen van onze gids was het zand goed nat waardoor je flink veel vaart kreeg) en met mn smoel vol zand eindigde ik zonder botbreuken aan de voet van de zandduin. Nu, drie dagen later, heb ik nog steeds zand in mn oren.
Verder bezochten we het bos met Kauri bomen. Deze woudreuzen zijn meer dan tweeduizend jaar oud. Ik heb er lang over nagedacht om een passende vergelijking te verzinnen voor de omvang van deze knakkers maar dat is knap lastig. Een ronde eetkamertafel voor acht tot tien personen komt aardig in de buurt voor de gemiddelde Kauriboom, denk ik. Wij voelden ons dan ook net hobbits daar in dat grote boze bos.
En nu zit ik tijdens mijn aller- allerlaatste dagje in Nieuw Zeeland achter de computer in Auckland. Na Tokio, LA en Brisbane, vanwege de uitgestrektheid, de grootste stad ter wereld.
De plaats is bij de kiwi's niet zo geliefd en wordt 'the big smoke' genoemd. Het is inderdaad niet zo'n idyllische, authentieke en cultuurgetrouwe plek als de rest van Nieuw Zeeland, maar het ruikt in ieder geval niet naar rotte eieren...
Niets ruikt zo ehm, bijonder als de geur van cultuur. En in Rotorua, de culturele hoofdstad van Nieuw Zeeland, kun je wel heel letterlijk de lucht van eeuwenoude traditie opsnuiven. De aroma komt er de spuigaten uit en dat ruikt naar...tja rotte eieren. Vanwege de vulkanische ondergrond stoomt en bruist het overal. Wat het wonen in het stadje overigens behoorlijk voordelig maakt. Je hoeft maar een slang in de grond te steken en je hottub wordt voor de rest van je leven gratis verwarmd. Ook kun je een gat graven en op die manier een maaltijd klaarstomen voor pak'm beet honderd mensen. Iets wat de oorspronkelijke ontdekkers van dit paradijselijke land natuurlijk al lang in de smiezen hadden. De Maori's zijn de beroerdste niet en delen hun culinaire hoogstandje maar wat graag met de westerlingen. Uiteraard voor een kleine bijdrage, waan je je een avond lang terug in de tijd waarin de Maoristammen de enige bewoners van het land van de lange witte wolk waren. Uit iedere groep werd een stamhoofd gekozen en onze Max moest op traditionele wijze het hoofd bieden aan de indrukwekkende welkomsceremonie. Dit ging gepaard met luide oerkreten, gevaarlijk gezwaai met imponerende wapens en gekke sprongen. Na de ceremonie besloot het Maoristamhoofd dat we goed volk waren en werden we getrakteerd op een geweldig vullende maaltijd. Zoete aardappel, vis, mosselen, lam, pudding, fruit en dat alles heerlijk bereid. Ondertussen vermaakte de stam ons met zang en dans, onder andere de Haka, de oorlogsdans (tevens uitgevoerd door de All Blacks, het bekendste rugby team van Nieuw Zeeland voor ze een wedstrijd spelen).
Kortom een leerzame en vullende avond!
Ook bezocht ik een van 's werelds bekendste gijzers waarvan ik de naam ben vergeten en zag ik voor het eerst de kiwi vogel in levende lijve. Helaas mocht je ze niet op de kiek zetten omdat de beesten (ze zijn behooorlijk groot!) dan helemaal de kluts kwijt raken. Als vervanging heb ik daarom een schattig pluchen exemplaar aangeschafd dat zelfs kiwi-klanken produceert. En dat is geen mooi fluitgeluid kan ik jullie wel vertellen.
Een andere eeuwenoude bezigheid hier in Nieuw Zeeland is 'bonecarving'. Je bent gewoon niet hip als je niet met een zelfgekerfd kettinkje om je nek loopt. Dus ook ik besloot mijn creatieve behoeftes een kans te geven en ging op zoek naar een shop om even lekker de handen uit de mouwen te steken. Helaas kon ik er geen vinden maar kwam uiteindelijk terecht in een zaak waar je stenen kon kerven, iets wat niet zo heel populair is en dus eigenlijk hipper ;)
De meneer van de stenenwinkel was echter vrij raadselachtig en kon op elke vraag alleen maar mysterieuze antwoorden geven waarbij hij mij minutenlang strak aankeek. Dit kwam mijn kerftalenten niet ten goede en hoe mooi de betekenis van mijn gekerfde steen ook mag zijn; een nieuw begin, in mijn haast om weg te komen, lijkt het teken waarschijnlijk meer op het begin van het einde. Maar goed, hoe langer je de steen op je huid draagt, hoe meer ie gaat glanzen. Vandaar dat ik het 'sieraad' wel (weliswaar onder mn kleren).
En dan nu een beschrijving van mijn overweldigendste (ofzoiets) daad deze trip. Op 12000 ft sprong ik uit een knalrood vliegtuigje! WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHH, dat was me de adrenalinekick wel zeg. Poeeeehhhhhhh.. Maar eigenlijk was ik niet eens zo heel bang. Dat kwam omdat mijn sexy skydive-partner (he was hot!!)zelf al zo'n tienduizend keer de sprong had gewaagd en hij duwde je er gewoon uit. Dus je had ook weinig keus. Tip; kijk voor je valt niet naar beneden! Dat deed ik dus wel en daardoor schrok ik mij bijna te pletter (haha) Maar het was ge-wel-dig!! Eerst duikelden we ongeveer veertig seconden door de lucht, tijdens onze freefall. Dat was vooral ademstokkend en vreemd. En het moment voor de cameraman, die met ons meesprong, om verschrikkelijke oncharmante foto's van je te maken. Daarna floepte de parachute open en hadden we een prachtig uitzicht over Lake Taupo. Het grootste meer van Nieuw Zeeland, ontstaan door een vulkaankrater. De landing ging vrij soepel en na vijf minuten stond ik weer met beide benen op vaste grond. Taupo is overigens de goedkoopste plek in NZ om te skydiven. Dit komt omdat ze tweedehands parachutes gebruiken :S Vertelde onze chauffeur zonder blikken of blozen, nadat we weer goed en wel ind e bus zaten S.
Om de volgende dag naar het Matamata/Hobbiton te rijden. Eenmaal in het land van LOTR moet je toch op z'n minst een tour doen en aangezien in Matamata de enige overgebleven set staat, leek me dat uitje wel geschikt. Onderweg vertelde de chauffeur 1001 leuke, grappige, verbazingwekkende en treurige feiten over de het hele circus rondom de productie van de film. Weetjes die ik natuurlijk graag met jullie wil delen tijdens een theekransje.
De Hobbitonset is gecreeerd op het landgoed van de Alexanders. Een boerenfamilie die in het bezit is van +- 12000 schapen en waarvan de oudste zoon tijdens een schapenscheerwedstrijd zonder problemen 360 schapen op een dag scheert! Ook wij mochten een schaapje scheren en lammetjes de fles geven. Een droom die uitkwam! OOOOO, zo lief en zacht! Helemaal niet smoezelig zoals op Linda's pyjama :P
Dit verhaal begint een beetje op een opsomming van activiteiten te lijken maar de tijdsdruk wordt te heftig! Vanuit Rotorua maakten we met de kiwibus een dagtrip naar Waitomo waar je glowworms in een grot kunt bekijken. Dat was mooi om te zien. In het pikkedonker schuifelden we door de grot onder een 'sterrenhemel' van glow in the dark worms. Eigenlijk zijn het geen wormen maar larven met een lichtgevend dingetje in hun buik. De grot zelf was overigens ook heel indrukwekkend. Schitterende druipstenen, of hoe die puntige dingen ook heten.
Daarna reden we naar The bay of Islands. Een groep van 144 eilanden in het noorden van het land. Tijdens een wandelingetje langs het strand kwam ik twee Nederlandse jongens tegen die een dikke vette stingray aan de haak hadden geslagen. Misschien wel die ene die...Naja, ik had er nog nooit eentje zo in het wild gezien dus dat was cool.
De dierenliefhebbers hoeven overigens niet in wild protest uit te barsten..de vis was zo sterk dat de lijn brak en hij zwemt nu weer goed en wel in de zee, op zoek naar een nieuwe celebrity om zn stinger in te steken.
De volgende dag togen we in de stromende regen naar het noordelijkste puntje van het eiland, Cape Reinga. Daar gingen wij sandboarden. Ter informatie; onze chauffeur is nog steeds herstellende van een gebroken neus en twee gebroken ribben, veroorzaakt door deze avontuurlijke sport. Aangezien de weersomstandigheden aan de top van de zandduin barbaars waren en het zand met een enorme windkracht in onze blote benen sneed, bezorgde deze bezigheid mij meer angst dan het skydiven. En met knikkende knieen lag ik op het board om vervolgens knetterhard naar beneden te zoeven (tot groot genoegen van onze gids was het zand goed nat waardoor je flink veel vaart kreeg) en met mn smoel vol zand eindigde ik zonder botbreuken aan de voet van de zandduin. Nu, drie dagen later, heb ik nog steeds zand in mn oren.
Verder bezochten we het bos met Kauri bomen. Deze woudreuzen zijn meer dan tweeduizend jaar oud. Ik heb er lang over nagedacht om een passende vergelijking te verzinnen voor de omvang van deze knakkers maar dat is knap lastig. Een ronde eetkamertafel voor acht tot tien personen komt aardig in de buurt voor de gemiddelde Kauriboom, denk ik. Wij voelden ons dan ook net hobbits daar in dat grote boze bos.
En nu zit ik tijdens mijn aller- allerlaatste dagje in Nieuw Zeeland achter de computer in Auckland. Na Tokio, LA en Brisbane, vanwege de uitgestrektheid, de grootste stad ter wereld.
De plaats is bij de kiwi's niet zo geliefd en wordt 'the big smoke' genoemd. Het is inderdaad niet zo'n idyllische, authentieke en cultuurgetrouwe plek als de rest van Nieuw Zeeland, maar het ruikt in ieder geval niet naar rotte eieren...
-
23 September 2007 - 08:32
Marleen:
He Chris, wat ben ik jaloers op die super verhalen van jou! Geniet er nog maar lekker van, want voor je het weet staat je vliegtuig alweer op Schiphol... Kus Marleen -
23 September 2007 - 10:13
Corien:
Ohwww ubercoole Chrissy, schaapjes scheren! Het is gewoon geweldig! De glowworms lijken me ook SUPERB! Nog even mijn suikermelone en je bent weer ZURUCK!! Ik sta te trappelen!! Tot snel sexy sugar en geniet van je laatste dagen! Dikke kussen! -
23 September 2007 - 11:10
EEF:
WOW, you got me speechless again babe: je doet zulke gave dingen!!!! Straks ben je ons ontgaaft!
Zie je snel lieverd en enjoy the last couple of days!
xxxxxxxxxx -
23 September 2007 - 11:30
Marije:
Over een paar daagjes wil ik graag de laatste zandkorreltjes uit je oortjes peuteren (en stiekem even aaien over dat zachte plekje)! Wat zul je voldaan terug komen! Geniet van komende week, en ook al schrijf je je grootste avontuur al beleefd te hebben; wees op je hoede misschien schuilt er nog wel een avontuurlijk addertje onder het gras (krijg je de kiwi vogel toch nog op poloroid ofzo)!
Hugs! -
23 September 2007 - 15:09
Martin En Marianne!:
zo zo! inderdaad een opsomming van super leuke dingen! super dat je het allemaal gewoon doet en meemaakt!nou meis.. nog uhm....4/5 daagjes! tot heel gauw!
dikke kus van ons! -
23 September 2007 - 19:32
Faith:
Lieve chrisje,
heel veel plezier de allerlaatste dagen.
Kan niet wachten op onze theekransjes :)
X ting -
24 September 2007 - 14:49
Evelien:
Hey Christien! Fantastisch verhaal weer! Dat zandboarden heb ik ook gedaan in Peru, grappig! Ben benieuwd waar je nu bent, de laatste daagjes van je trip. Geniet er nog even met volle teugen van!
Kus Evelien -
25 September 2007 - 19:33
Titia En Niels:
Wat hebben we een saai leven in ons hollandse leven maar we genieten wel mee in het verre hollanda.Nog een paar dagen en je ziet en ruikt weer de hollandse groene gras sprieten.Geniet nog van de laatste dagen in Nieuw Zeeland en jammer dat we niet kunnen ophalen op Schiphol omdat ik moet werken.Maar we zien je snel bij een familiebijeenkomst in het hoge noorden.Kus titia en niels. -
26 September 2007 - 15:15
Mare:
Hey Chris,
jeee geweldige avonturen (en ze klinken zo bekend:)) daar! Geniet er nog ff van!!! Voor je het weet sta je weer in herstig holland. Maar ach- zo ach dat heeft ook z'n voordelen: de nieuwe h&m collectie bijvoorbeeld!;) Tot snel meis!
xxMare -
26 September 2007 - 18:15
Titia:
Lieve Christien een hele goede vlucht naar Nederland en succes met wennen om weer in Holland te zijn . Het zal wel weer leuk zijn om papa en mama weer te zien en Rolf natuurlijk.En je kan weer lekker slapen in je eigen bedje en je leuke kleren liggen op je te wachten.Kus van Niels en Titia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
