Gigantisch gesteente en gevaarlijk gespuis
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Christien
03 Augustus 2007 | Australië, Sydney
Klokslag vijf uur in den ochtend worden wij opgeschrikt door het onverbiddelijke gepiep van onze reiswekker (thanks Janine en Ting Sum ;P). Vandaag is de dag van het grote avontuur. Wij gaan namelijk door de echte outback sjezen en slenteren.
Bibberend staan wij op de stoep voor Toddy's guesthouse te wachten op onze pick-up. Als die eenmaal arriveert, nestelen wij ons voorin de bus. Onze gids heet Dom. Maar dom is ie niet maar dus eigenlijk ook weer wel. Onderweg vermaakt Dom ons met domme verhaaltjes en domme grapjes. We stoppen bij een klein winkeltje en tevens emufokkerij (de perfecte combi) om de nodige snacks en snuisterijen in te slaan. Het belooft een lange dag te worden, dus een snickers in de rugzak is geen overbodige luxe.
En daar gaan we weer. We toeren onder het genot van Schotse dreunende rockmuziek door eindeloze rode vlakte die niet zo droog is als ik had verwacht. "Dat komt", vertelt Dom, "doordat er hier veel water in de grond zit". Weliswaar heel diep maar de bomen hebben wortels die tot wel vijftig meter diep kunnen reiken.
Ons doel is de Kings Canyon. Daar gaan we een drie-uur-durende-tocht door en tussen de eeuwenoude kliffen en rotsen maken. We klauteren zuchtend en steunend (weer die conditie he) tegen een enorme berg omhoog en worden beloond met een wijds uitzicht. Aan de ene kant zien we de kloof veroorzaakt door een gigiantische aardbeving miljoenen jaren geleden (the Canyon) en aan de andere kant zien we een op een natuurlijke manier uitgeslepen diepte (the gorge).
We nuttigen onze smakelijke broodjes alvorens wij aan de afdaling beginnen. De rotsen hebben verschillende lagen en iedere laag betreft een andere ijseeuw. Onvoorstelbaar hoe oud dit voormalige aboriginalgebied is. We stuiten op fossielen van schelpen wat bewijs levert voor het feit dat dit eens de bodem van de oceaan was. Daarna wandelen we langs een palmboom, een teken dat is overgebleven uit het regenwoudtijdperk.
Van al dat geklim en geploeter met het stralende zonnetje aan de strakblauwe hemel krijgen we het behoorlijk warm. Dus een frisse duik in de Garden of Eden is meer dan welkom. Ja, jongens wij bevinden ons letterlijk in het paradijs. Dit is de plek waar volgens de bijbel Eva zich te buiten ging aan de verboden vrucht. We kunnen eindeloos discusieren over de geloofwaardigheid van het heilige geschrift, maar deze plek is in ieder geval 'hemels'.
Ik moet Dom beloven dat ik vanavond stroopwafels voor hem maak en daarna gaan we weer verder. Tijd voor een gevaarlijk groepskiekje aan de rand van een zeer stijle kloof. Origineel als we zijn gaan we met ons hoofd over de rand liggen als Dom de snapshot maakt.
Goed, nadat we allemaal even gevoeld hebben aan de eeuwenoude speerslijpsteen van de aboriginaljagers, stappen we de bus weer in.
Tijd om brandhout te sprokkelen en drank in te slaan om onze eerste nacht midden in de outback te overleven. Vol schrammen maar met een fikse lading takken op het dak scheuren we een tijdje later door de woestenij. Op een onbeduidende plek brengt Dom de auto met een nonchelant gbaar tot stilstand. Ok, hier in de middle of nowhere gaan wij dus slapen. Er wordt snel een vuurtje aangewakkerd waar Dom een 'Dom'dansje omheen doet en we gaan gezellig op onze opgerolde swags een biertje/cidertje drinken. Na het diner wordt er nog even gitaar gepingeld en daarna duiken de meeste van ons in hun swag. Daar liggen we dan 'open en bloot' onder de sterrenhemel. Eigenlijk best comfortabel en met een schitterend uitzicht dat uiteraard een aantal vallende sterren oplevert, val ik in slaap.
Voor dag en dauw worden we een paar uur later gewekt door een fris en fruitige Dom (waar haalt die kerel de energie vandaan?). Na een vlug ontbijtje racen we naar het Uluru- Kata Tjuta Nationaal park. Tijd voor de Valley of the winds wandeling langs The Olgas. Die eigenlijk anders heten maar dat ben ik even vergeten. Natuurlijk ziet het er allemaal weer even prachtig uit maar waarschijnlijk moet je dat gewoon met eigen ogen zien :P.
In het culturele centrum krijgen we vervolgens de tijd om onze aboriginalkennis bij te spijkeren. Dom vertelde ons al dat de oorspronkelijke bewoners van Aussieland zich zonder al te veel geweld uit hun leefomgeving hebben laten verjagen. Dit komt doordat zij zichzelf niet zien als de eigenaren van het land maar als de bewoners. Zij zien het als hun taak om voor het land te zorgen en het te onderhouden.
Het is dus eigenlijk ongelovelijk bruut hoe de 'blanken' hen het land afhandig hebben gemaakt. Ze hebben het gewoon gepakt en de aboriginals konden in navolging van hun cultuur niets anders doen dan vragen of de westerlingen voorzichtig met het gebied om wilden gaan.
Uit respect voor de eerste bewoners van Australie en stiekem ook wel een beetje omdat het super gevaarlijk is, besluit ik daarom om Uluru (wederom niet de originele naam maar vrij vertaald vanuit het aboriginals (?)als de Rots) de volgende dag niet te beklimmen.
Nu maken we eerst een korte wandelijk langs de gigantische hoge rots. Dom vertelt ons in welke grot in de berg de kinderen naar school gingen. Waar er gekookt werd, waar het ziekenhuis was en zelfs waar er gebaard werd. Eeuwenlang beviel iedere aboriginal vrouw van de Anangu stam, in dezefde grot. Dus iedere aboriginal, tot twintig jaar geleden, is op dezelfde plek geboren. Wat een raar idee!
Ons diner nuttigen we (net als tientallen andere groepen) op de zonsondergang lookout. We zien Uluru iedere vijf minuten verkleuren. Van oranje naar grijs naar felrood. Wat mij weer 40 dezelfde-foto's-maar-net-iets-anders oplevert (same same but different). Deze nacht slapen we op een echte camping wat door een ieder erg gewaardeerd wordt. We schrobben ons bruinrode stofkleurtje van ons lijf onder een heerlijke campingdouche en roosteren marsmellows op het opgestookte vuurtje. Daarna slapen we weer heerlijk zorgeloos in de openlucht.
Dat is volgens Dom namelijk helemaal niet gevaarlijk. Je moet wel even je schoenen onder je swag verstoppen omdat de Dingo's daar graag mee aan de haal gaan. Maar die komen verder niet in de buurt hoor.
Dat is tenminste waar ik aan dacht toen ik ze midden in de nacht tegen de volle maan hoorde janken en door ons kamp hoorde rennen. Gelukkig wist ik op dat moment niet waar ik de volgende ochtend mee geconfronteerd word. Een van onze Schotse groepsgenoten had 's nachts namelijk wat fotootjes geschoten van de rondsnuffelende dingo's. En eentje zat met zn snuit bij de ingang van een van de bodybags (zoals Evelyn onze swag liefkozend noemt). En ja, dat was gewoon mijn swag. Mien God, gelukkig heb ik erniets van gemerkt, wat overigens heel raar is want hij zat gewoon met zijn kwijlende bek vol tanden bij mijn hoofd.
Nog half in shock van deze ontdekking stap ik de bus in, opweg om nu de zonsopgang van de rots te bekijken. Eerlijk gezegd stelt dit ons ietsjes teleur want Uluru krijgt aan het begin van de dag dezelfde kleuren als aan het einde van de dag. Des te leuker is later onze wandeling zonder Dom rond de rots. Iedereen van onze groep heeft besloten The Rock niet te beklimmen en stort zich op de bijna tien kilometer lange wandeling erom heen.
Ik verkeer in het gezelschap van Franscois een Canadees, Rob een Schot en Francis een Amerikaan. Aangezien wij nu geen gids hebben om ons de traditionele Aboriginalverhalen te vertellen over de inkepingen en grotten, besluiten wij onze eigen fantasie de vrije loop te laten. Wat heel interessant blijkt. Zo zien wij een krokosaurus (half krokodil, half dinosaurus), een reuzenvis met kaviaar in zijn buik die bijna gespiesd wordt door een enorme speer. De babyvisjes eronder worden gevoerd aan de hondenkop even verderop. Dit om stoute kinderen bang te maken. En zo verzinnen wij in een uur een juweel van een kinderverhaal dat ons hoogstwaarschijnlijk heel veel dollars op gaat leveren.
Maar helaas komt aan ieder verhaal een eind en met het einde van ons multi-leerzame verhaal komt er ook een einde aan onze trip in de 'real outback'. Gelukkig wel een happy end en hopelijk reizen wij nog lang en gelukkig verder.
Bibberend staan wij op de stoep voor Toddy's guesthouse te wachten op onze pick-up. Als die eenmaal arriveert, nestelen wij ons voorin de bus. Onze gids heet Dom. Maar dom is ie niet maar dus eigenlijk ook weer wel. Onderweg vermaakt Dom ons met domme verhaaltjes en domme grapjes. We stoppen bij een klein winkeltje en tevens emufokkerij (de perfecte combi) om de nodige snacks en snuisterijen in te slaan. Het belooft een lange dag te worden, dus een snickers in de rugzak is geen overbodige luxe.
En daar gaan we weer. We toeren onder het genot van Schotse dreunende rockmuziek door eindeloze rode vlakte die niet zo droog is als ik had verwacht. "Dat komt", vertelt Dom, "doordat er hier veel water in de grond zit". Weliswaar heel diep maar de bomen hebben wortels die tot wel vijftig meter diep kunnen reiken.
Ons doel is de Kings Canyon. Daar gaan we een drie-uur-durende-tocht door en tussen de eeuwenoude kliffen en rotsen maken. We klauteren zuchtend en steunend (weer die conditie he) tegen een enorme berg omhoog en worden beloond met een wijds uitzicht. Aan de ene kant zien we de kloof veroorzaakt door een gigiantische aardbeving miljoenen jaren geleden (the Canyon) en aan de andere kant zien we een op een natuurlijke manier uitgeslepen diepte (the gorge).
We nuttigen onze smakelijke broodjes alvorens wij aan de afdaling beginnen. De rotsen hebben verschillende lagen en iedere laag betreft een andere ijseeuw. Onvoorstelbaar hoe oud dit voormalige aboriginalgebied is. We stuiten op fossielen van schelpen wat bewijs levert voor het feit dat dit eens de bodem van de oceaan was. Daarna wandelen we langs een palmboom, een teken dat is overgebleven uit het regenwoudtijdperk.
Van al dat geklim en geploeter met het stralende zonnetje aan de strakblauwe hemel krijgen we het behoorlijk warm. Dus een frisse duik in de Garden of Eden is meer dan welkom. Ja, jongens wij bevinden ons letterlijk in het paradijs. Dit is de plek waar volgens de bijbel Eva zich te buiten ging aan de verboden vrucht. We kunnen eindeloos discusieren over de geloofwaardigheid van het heilige geschrift, maar deze plek is in ieder geval 'hemels'.
Ik moet Dom beloven dat ik vanavond stroopwafels voor hem maak en daarna gaan we weer verder. Tijd voor een gevaarlijk groepskiekje aan de rand van een zeer stijle kloof. Origineel als we zijn gaan we met ons hoofd over de rand liggen als Dom de snapshot maakt.
Goed, nadat we allemaal even gevoeld hebben aan de eeuwenoude speerslijpsteen van de aboriginaljagers, stappen we de bus weer in.
Tijd om brandhout te sprokkelen en drank in te slaan om onze eerste nacht midden in de outback te overleven. Vol schrammen maar met een fikse lading takken op het dak scheuren we een tijdje later door de woestenij. Op een onbeduidende plek brengt Dom de auto met een nonchelant gbaar tot stilstand. Ok, hier in de middle of nowhere gaan wij dus slapen. Er wordt snel een vuurtje aangewakkerd waar Dom een 'Dom'dansje omheen doet en we gaan gezellig op onze opgerolde swags een biertje/cidertje drinken. Na het diner wordt er nog even gitaar gepingeld en daarna duiken de meeste van ons in hun swag. Daar liggen we dan 'open en bloot' onder de sterrenhemel. Eigenlijk best comfortabel en met een schitterend uitzicht dat uiteraard een aantal vallende sterren oplevert, val ik in slaap.
Voor dag en dauw worden we een paar uur later gewekt door een fris en fruitige Dom (waar haalt die kerel de energie vandaan?). Na een vlug ontbijtje racen we naar het Uluru- Kata Tjuta Nationaal park. Tijd voor de Valley of the winds wandeling langs The Olgas. Die eigenlijk anders heten maar dat ben ik even vergeten. Natuurlijk ziet het er allemaal weer even prachtig uit maar waarschijnlijk moet je dat gewoon met eigen ogen zien :P.
In het culturele centrum krijgen we vervolgens de tijd om onze aboriginalkennis bij te spijkeren. Dom vertelde ons al dat de oorspronkelijke bewoners van Aussieland zich zonder al te veel geweld uit hun leefomgeving hebben laten verjagen. Dit komt doordat zij zichzelf niet zien als de eigenaren van het land maar als de bewoners. Zij zien het als hun taak om voor het land te zorgen en het te onderhouden.
Het is dus eigenlijk ongelovelijk bruut hoe de 'blanken' hen het land afhandig hebben gemaakt. Ze hebben het gewoon gepakt en de aboriginals konden in navolging van hun cultuur niets anders doen dan vragen of de westerlingen voorzichtig met het gebied om wilden gaan.
Uit respect voor de eerste bewoners van Australie en stiekem ook wel een beetje omdat het super gevaarlijk is, besluit ik daarom om Uluru (wederom niet de originele naam maar vrij vertaald vanuit het aboriginals (?)als de Rots) de volgende dag niet te beklimmen.
Nu maken we eerst een korte wandelijk langs de gigantische hoge rots. Dom vertelt ons in welke grot in de berg de kinderen naar school gingen. Waar er gekookt werd, waar het ziekenhuis was en zelfs waar er gebaard werd. Eeuwenlang beviel iedere aboriginal vrouw van de Anangu stam, in dezefde grot. Dus iedere aboriginal, tot twintig jaar geleden, is op dezelfde plek geboren. Wat een raar idee!
Ons diner nuttigen we (net als tientallen andere groepen) op de zonsondergang lookout. We zien Uluru iedere vijf minuten verkleuren. Van oranje naar grijs naar felrood. Wat mij weer 40 dezelfde-foto's-maar-net-iets-anders oplevert (same same but different). Deze nacht slapen we op een echte camping wat door een ieder erg gewaardeerd wordt. We schrobben ons bruinrode stofkleurtje van ons lijf onder een heerlijke campingdouche en roosteren marsmellows op het opgestookte vuurtje. Daarna slapen we weer heerlijk zorgeloos in de openlucht.
Dat is volgens Dom namelijk helemaal niet gevaarlijk. Je moet wel even je schoenen onder je swag verstoppen omdat de Dingo's daar graag mee aan de haal gaan. Maar die komen verder niet in de buurt hoor.
Dat is tenminste waar ik aan dacht toen ik ze midden in de nacht tegen de volle maan hoorde janken en door ons kamp hoorde rennen. Gelukkig wist ik op dat moment niet waar ik de volgende ochtend mee geconfronteerd word. Een van onze Schotse groepsgenoten had 's nachts namelijk wat fotootjes geschoten van de rondsnuffelende dingo's. En eentje zat met zn snuit bij de ingang van een van de bodybags (zoals Evelyn onze swag liefkozend noemt). En ja, dat was gewoon mijn swag. Mien God, gelukkig heb ik erniets van gemerkt, wat overigens heel raar is want hij zat gewoon met zijn kwijlende bek vol tanden bij mijn hoofd.
Nog half in shock van deze ontdekking stap ik de bus in, opweg om nu de zonsopgang van de rots te bekijken. Eerlijk gezegd stelt dit ons ietsjes teleur want Uluru krijgt aan het begin van de dag dezelfde kleuren als aan het einde van de dag. Des te leuker is later onze wandeling zonder Dom rond de rots. Iedereen van onze groep heeft besloten The Rock niet te beklimmen en stort zich op de bijna tien kilometer lange wandeling erom heen.
Ik verkeer in het gezelschap van Franscois een Canadees, Rob een Schot en Francis een Amerikaan. Aangezien wij nu geen gids hebben om ons de traditionele Aboriginalverhalen te vertellen over de inkepingen en grotten, besluiten wij onze eigen fantasie de vrije loop te laten. Wat heel interessant blijkt. Zo zien wij een krokosaurus (half krokodil, half dinosaurus), een reuzenvis met kaviaar in zijn buik die bijna gespiesd wordt door een enorme speer. De babyvisjes eronder worden gevoerd aan de hondenkop even verderop. Dit om stoute kinderen bang te maken. En zo verzinnen wij in een uur een juweel van een kinderverhaal dat ons hoogstwaarschijnlijk heel veel dollars op gaat leveren.
Maar helaas komt aan ieder verhaal een eind en met het einde van ons multi-leerzame verhaal komt er ook een einde aan onze trip in de 'real outback'. Gelukkig wel een happy end en hopelijk reizen wij nog lang en gelukkig verder.
-
03 Augustus 2007 - 03:30
Evey:
Leuk verhaal :D
Body bags :P hahaha -
03 Augustus 2007 - 08:54
Sop:
CHRIS!!! wat een held ben je toch! Mijn rattenvangst (maaaaaaaaaaaanden geleden :p) verbleekt hierbij.... Maar ik wou even zeggen dat mijn vietnambox is aangekomen!!!!!!!!!!!!!! Heb AL mn mooie kleertjes weer in mn handen en ben zooooooo gelukkig... zucht, wat is het leven toch mooi :D En er zit ook nog een speciale waarde aan, omdat het deze kleren zijn die ons tijdens onze zware trektocht in de taman negara overeind heeft gehouden remember hihi.... Alhoewel je nu volgens mij 8 keer zoveel en vaak wandelt.... krijg jij toch mooi maar weer wel conditie :S
Geniet!!! xxx -
03 Augustus 2007 - 20:03
Bieb:
Chris!
Na een poosje afwezig te zijn geweest, ben ik er nu weer helemaal bij! Ben ook weer helemaal bij met lezen! Echt heel leuk om je verhalen te lezen. En wat spannend dat je gewoon in the middle of nowhere onder de sterrenhemel hebt geslapen, stoer! Dat is echt zoiets wat je op tv ziet en dan denkt 'dat wil ik altijd nog eens doen' en dat heb jij gewoon gedaan :D
Heel veel plezier nog tijdens je grote avontuur!
Dikke kus, Bieb -
04 Augustus 2007 - 11:23
Anne En Diny:
Hee Chris
Wat een verhalen weer:)
Echt super! en fijn dat je weer helemaal beter bent.
Geniet ervan. Maar dat doe je zo te lezen al:)
Liefs Diny en Anne -
05 Augustus 2007 - 16:49
Evelien:
Hellooo Christien!
Ik lees je verhaal net pas. Gaaf hoor! :D Gelukkig maar dat je lekker lag te pitten toen dat beest je wilde begroeten.. Thanx voor je kaartje!
Veel plezier nog!
Kus Evelien
-
06 Augustus 2007 - 20:01
Marleen:
Dus jij hebt er ook aan moeten geloven, de swags! Toch ff iets anders he, maar wel een aparte belevenis! Je hebt echt super dingen gezien en beleefd de afgelopen tijd! Maar de tijd vliegt, dus geniet er maar goed van, want als je straks weer thuis bent, heb je het gevoel alsof je nooit ben weggeweest! Kus Marleen -
07 Augustus 2007 - 16:34
Eef:
He babe,
Ik ben weer terug en jouw mooie verhalen liggen me al weer op te wachten! Ik heb er straks ook een paar voor jou, in het kader van wilde dieren in en om de tent kan ik meepraten!:) Het was geweldig en ik ga alvast wat extra groene krukken inslaan! Have fun nog babe en miss u!
Liefs en dikke kus,
xx eef xx -
09 Augustus 2007 - 16:50
Lin:
hey sweety, het is je vergeven hoor :)....had al gedacht dat je in de middle of nowhere zat. Geniet super van je verhalen...nu nog de mooie foto's erbij en dan is het helemaal af. De tijd vliegt wel...je bent gelukkig over 1,5 maand alweer bij ons terug!
Bijna je verjaardag vieren daar down under.....spannend! Denk aan je...liefs -
10 Augustus 2007 - 18:48
J, R En R:
Lieve Christien,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Wij denken dat het de 11e augustus is als je dit leest. Ik zit nu ook achter een betaald internetstation en ik krijg nu in de gaten wat het is als je moet racen tegen een tijdklok. We zitten op het vertrouwde Terschelling en het is voor de afwisseling aangenaam weer. Zelfs de voorspellingen zijn voor Nederlandse begrippen goed. Niet te warm en niet te koud en geregeld wat zon en soms regen.
Het missen van je verjaardag is iets waaraan we gewend geraakt zijn, maar toch ..
Veel plezier en succes met de bijna laatste ronde van je reis.
Pap, mam en Rolf -
11 Augustus 2007 - 07:41
Marije:
Jowh, ik ben d'r ook weer! Na een onvergetelijke vakantie in de Dordogne met onze Corien (daar beter bekend als Corientje) en de rotsen in de Pyreneen gevolgd door de lavendelvelden in de Provence, gisteren weer heelhuids teruggekeerd! Waar jij last had van wilde honden (dingo's) om je tent hadden wij de wilde katten in en om de tent.. Wist je trouwens dat ik op de Middelbare school een heel werkstuk geschreven heb over de Aboriginals?! Was het ook bijna vergeten, totdat jij hierboven verslag deed!
Nou, ik ga je nu eerst een kaartje sturen want precies een jaar geleden zaten wij nu in het vliegtuig opweg naar Turkije, na jou eerst overladen te hebben met cadeaus!
Kusjes! -
11 Augustus 2007 - 10:32
Rolf En Jacquelien:
Van harte gefeliciteerd! hopelijk heb je een leuke en zonnige verjaardag.
Groeten van Rolf
Van harte gefeliciteerd. Van een zonnig eiland tot de andere kant van de wereld. Veel plezier vandaag. Jacquelien -
12 Augustus 2007 - 12:54
Faith:
Hé Chris,
Er is er een jarig hoera hoera, dan kun je wel zien, dat ben jij!!! haha..sorry..paar daagjes te laat, maar dat mag de pret niet drukken. Heb weer een super verhaal gelezen :) Pas op dat je geen dingo meeneemt naar NL.
X ting -
12 Augustus 2007 - 12:57
Faith:
Owja..Chris..bijna vergeten..BEDANKT VOOR JE KAARTJE! heb het goed ontvangen hoor :) Vakantie met Janine was echt super! beetje jammer dat wij ons beiden niet lekker voelden op de terugreis...
Zijn nu nog aan het bijkomen..
X ting -
13 Augustus 2007 - 09:30
Marianne!!!:
dag mevr nijmeijer!!
hoe is het daar?? en hoe was je verjaardag? vast wel erg gezelli!!! heb ff op je geproost hoor!
tot gauw! dikke kus mar -
14 Augustus 2007 - 19:56
Janine:
Hee Chrisje, kwam ons cadeau daar ff mooi van pas. Ik zat al te gillen achter de computer bij het idee dat er een dingo vlakbij je zat. Maarja onder de sterrenhemel slapen lijkt me idd echt super dus dat heb je er dan voor over of niet;) Veel plezier nog!!!
XXJanine -
18 Augustus 2007 - 14:27
Mariëlle:
Heey Chris,
Sorry dat ik je nu pas feliciteer met je verjaardag!!! Hoe was je verjaardag trouwens?? Nog wat leuks gedaan?
Hopelijk heb je het nog steeds erg naar je zin!! Ik ben benieuwd naar al je foto's en verdere verhalen.
En bedankt voor je kaartje!!!
Groetjes Mariëlle en fam.
-
20 Augustus 2007 - 11:48
Ma,Mi,Cy,Ve, Nijm:
Ha Christien!
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! We wilden wel eerder melen maar ik kreeg steeds maar nix bij "waarischristiennu" punt nl. Dus.... fout onthouden, dom he? Je ouders een meeltje gestuurd voor het goeie adres en vandaag antwoord.
Meid wat een verhalen!!!!!
Ik heb trouwens een interessant bericht gehoord op de radio, misschien iets voor jou:
De jonge pers "www.verspers.nl" heeft een giga-bult subsidie gehad en gaat nu op professionele wijze verder. Het is een soort jongeren-kwaliteits- krant,(nou, dat klinkt erg, maar ze bedoelen: gericht op iedereen, maar mn op 18-35). met geschreven tekst, gefotografeerde en live-beelden. (dus ook docu's.) Elk onderdeel van wat ze publiceren moet aan 7 criteria voldoen en blijft daarom interessant. Voldoende diepgang.
Ennnnnnnnnnnn: ze zoeken betaalde freelancers over de hele wereld.
Dat ben jij!
Toen ik het od radio hoorde dacht ik gelijk aan jou.
Nou meid, misschien heb je er wat aan, misschien wel helemaaaaaal niet. Geniet van de rest van je reis, heel erg veel groetjes voor onze stoere nicht! Markus, Mirjam, Cyntha en Vera.
(geen nieuws id familie trouwens. Je ouders zijn een tijdje geleden hier geweest met oma, en ze zijn giga trots op je!!! Dat vertellen ze je vast niet, dat deden de mijne vroeger ook nie, zo gaat dat met ouders...)(oja, vandaag heeft Vera introduktiedag van de brugklas... die goeie ouwe tijd he. En Cyntha begint morgen in 3 gym. Ze zien er tegenwoordig uit met van die strakke pijpen en van die spierwitte gympen, is dat ad andere kant vd wereld ook? Of al geweest? Kweenie, maar die pijpen zijn wel heel erg strak... Maargoed, heurt er allemaal bij he. En ik hoor opeens tot de generatie die het niet vindt stáán wat "de jeugd" aanheeft. Ik vind mezelf er veeeeel leuker uitzien... Dat vond mijn moeder vroeger waarschijnlijk ook toen wij in spijkerbroeken liepen en legerjassen, en zij op blokhakken en met een geruite plooirok...)
Zeg, ik heb helemaaaaal geen tijd om te melen.
Oja, je hebt een tijd geleden ook de verjaardag van je Oma gemist he. Was heel gezellig, minigolfen en buffetje. Ik heb een digi-camera gekregen (rekening openen bij de postbank!), kunnen we jou ook beeld melen?
Wil je graag een foto van de regen? Die wil ik je met alle plezier melen. Het regent hier, ik vind het net herfst, de kinderen niet, die zijn in hun zomerkloffie en strakke pijpen op de fiets ZONDER regenjas ("hoezo zou ik een regenjas mee moeten? Die trek je toch niet AAAN??? DUH!")en ik sta hier gehaktballen te braden met de verwarming aan. Tis maar dat je het weet.
Oja ik heb geen tijd om te melen.
Ik ga de was ophangen.
Meid je kan ook altijd huisvrouw worden. Probeer een rijke stinkert aan de haak te slaan!!!
Nou meid, ik ga nu echt ophangen.
Groetjes, MMCV. -
22 Augustus 2007 - 18:37
Faith:
Hé Chris,
ben dit weekend met Janine langs Evelyn geweest. De foto's waren echt adembenemend mooi! Vind het erg moedig van je dat je alleen doorreist. Wens je veel plezier, geniet van de mooie tijd en vrijheid en hoop jou ook gauw weer te zien! X ting
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
