VIP trip naar Hanoi (part II)
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Christien
16 Mei 2007 | Vietnam, Hoi An
Het heeft even geduurd, maar dat houdt het spannend he! Hier deel twee van onze heerlijke busreis die inmiddels alweer een tijdje geleden is.
Zoals gezegd verkeerden wij inmiddels in hogere sferen en vond Pria dat het zo niet langer kon. Ze baande zich een weg naar voren en probeerde met man en macht duidelijk te maken dat het achterin behooorlijk naar bezine rook. De chauffeur rook echter niets en vond het dan ook niet nodig om te stoppen.
Zo reden we nog een aantal uurtjes door, totdat de halve bus voor pampus lag en ook de bestuurder lucht kreeg van de zaak. Gelukkig naderden we een luguber eettentje waar ook andere bussen pauze hielden. Daar toiletteerden wij in de meest ranzige badkamer die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ik zal de details besparen maar als ik zeg dat zij tandenpoetsten tussen de uitwerpselen dan schetst dat vast een aardig beeld. Terwijl er tientallen Azieatische mannetjes zich rond de motor van onze bus schaarden, kochten wij van onze laatste kip zakken zeewierchips en chococrisps. Ondertussen vertelde een Engels meisje mij dat deze busreis in de lonely planet wordt omschreven als 'a trip from hell'. Op dat moment verlichtte een heldere bliksemflits de hemel en was ons scenario compleet.
Na een uurtje zou de boel gefixt zijn en stapten wij vol goede moed onze bedwelmde voertuig weer in.
Naast de geur die alles behalve weg was, maakte de uitlaat nu af en toe ook een angstaanjagend geluid.
De bus werd langs de kant van de weg gezet, er werden meer mensen ingeladen en de chauffeur deed een schietgebedje en brandde een kaarsje in een kleine tempel. Zo, daar gingen we weer. Rond een uur of een 's nachts werd het toch echt te gortig en werd de bus definitief in de middle of nowhere in de berm gezet.
Motorkap open en rook aan alle kanten. Sigaretje erbij en een beetje amateuristisch sleutelen om de touristen gerust te stellen. Na ongeveer twee uur kregen we een seintje, we mochten de bus weer in. Gelukkig was de geur nagenoeg verdwenen en de motor liep weer als een naaimachientje.
Rond een uurtje of zes 's ochtends arriveerden we bij de grens met Vietnam. Dat de overheid er daar ietwat corrupte praktijken op nahoudt, was ons bekend. Maar dat we, naast ons visum, ook nog eens moesten betalen voor een papiertje waarvan ze niet wilden vertellen waar het voor diende, werd twee Engelse boys iets teveel. Al vloekend en scheldend gingen ze tekeer tegen de douane. Iets wat ons een beetje beangstigde omdat er verderop strenge mannetjes met gemuilkorfde herdershonden en knuppels stonden te wachten.
Helaas hadden we van ons laatste geld zeewierchips en cola gekocht, dus moesten we eerst mijn laatste bath omruilen. Al met al duurde het eeeeeeeeeuwen voor je je departure card had ingeleverd en je paspoort door de douane kreeg. Evelyn kwam er overigens niet door omdat ze van haar ook nog een rijbewijs of id-kaart wilden zien. Wat een stress want die heeft ze natuurlijk niet. Gelukkig waren er meer met hetzelfde probleem en mochten we uiteindelijk doorlopen. Niet bepaald een warm welkom, maar het gedoe dubbel en dwars waard. Want wat is Vietnam een prachtig land. Hanoi is ontzettend druk. Hoewel de plaats op de weg rechts is, krioelen de scooters hier als een grote mierenhoop door elkaar. De verkeerschaos valt niet te beschrijven maar is op zn minst oorverdoevend en heel indrukwekkend.
De Vietnamezen lijken op het eerste gezicht ontzettend vriendelijk maar zodra ze merken dat ze je geen geld afhandig kunnen maken, worden ze venijnig en soms zelfs agressief. En de mannen roggelen overal op de grond, ieuwl!
Trouwens; (vooral) oude vrouwen wrijven de hele tijd over mijn huid of knijpen in mn arm. Dat vind ik eigenlijk nogal vreemd!
Tijdens ons verblijf in Hanoi hebben we ook Ha Long Bay bezocht. De excursie was vooral heel toeristisch. Denk aan grotten met felgekleurde lampen en fonteintjes. Maar natuurlijk waren de bekende rotsen in de zee prachtig om te zien.
Het is overigens wonderbaarlijk hoe snel het land zich heeft hersteld na de oorlog. De enige sporen van de strijd vind je nog in musea.
Hoewel het landschap echt met geen pen te beschrijven is, ga ik toch een poging wagen om een impressie weer te geven.
De westerse vakantieresorts schieten in de grote steden als paddestoelen uit de grond en toch behoudt het land haar authentieke sfeer.
Tijdens het reizen met de bus krijg je denk ik een vrij goed beeld van de omgeving. En die verandert om de vijf minuten. Staar je het ene ogenblik naar eindeloze rijstvelden waar mensen met de welbekende rieten hoedjes het land bewerken (zoals de plaatjes die je in de boeken ziet). Een volgend moment passeer je enorme rotsformaties met daartussen kleine dorpjes met houten huisjes. En Vietnam is smal, dus nog geen kwartier later rijden we langs de kust. Een strakblauwe lucht met een felle zon die op het heldere water fonkelt. Her en der dobbert een vissersboodje met een rond rieten dakje om de vissers voor een zonnesteek te behoeden.
Kortom, een iddylisch geheel waar je niet genoeg foto's van kunt maken omdat de bus te snel rijdt.
Dit was het weer, tot de volgende keer! Adios amigoooss!!
Zoals gezegd verkeerden wij inmiddels in hogere sferen en vond Pria dat het zo niet langer kon. Ze baande zich een weg naar voren en probeerde met man en macht duidelijk te maken dat het achterin behooorlijk naar bezine rook. De chauffeur rook echter niets en vond het dan ook niet nodig om te stoppen.
Zo reden we nog een aantal uurtjes door, totdat de halve bus voor pampus lag en ook de bestuurder lucht kreeg van de zaak. Gelukkig naderden we een luguber eettentje waar ook andere bussen pauze hielden. Daar toiletteerden wij in de meest ranzige badkamer die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ik zal de details besparen maar als ik zeg dat zij tandenpoetsten tussen de uitwerpselen dan schetst dat vast een aardig beeld. Terwijl er tientallen Azieatische mannetjes zich rond de motor van onze bus schaarden, kochten wij van onze laatste kip zakken zeewierchips en chococrisps. Ondertussen vertelde een Engels meisje mij dat deze busreis in de lonely planet wordt omschreven als 'a trip from hell'. Op dat moment verlichtte een heldere bliksemflits de hemel en was ons scenario compleet.
Na een uurtje zou de boel gefixt zijn en stapten wij vol goede moed onze bedwelmde voertuig weer in.
Naast de geur die alles behalve weg was, maakte de uitlaat nu af en toe ook een angstaanjagend geluid.
De bus werd langs de kant van de weg gezet, er werden meer mensen ingeladen en de chauffeur deed een schietgebedje en brandde een kaarsje in een kleine tempel. Zo, daar gingen we weer. Rond een uur of een 's nachts werd het toch echt te gortig en werd de bus definitief in de middle of nowhere in de berm gezet.
Motorkap open en rook aan alle kanten. Sigaretje erbij en een beetje amateuristisch sleutelen om de touristen gerust te stellen. Na ongeveer twee uur kregen we een seintje, we mochten de bus weer in. Gelukkig was de geur nagenoeg verdwenen en de motor liep weer als een naaimachientje.
Rond een uurtje of zes 's ochtends arriveerden we bij de grens met Vietnam. Dat de overheid er daar ietwat corrupte praktijken op nahoudt, was ons bekend. Maar dat we, naast ons visum, ook nog eens moesten betalen voor een papiertje waarvan ze niet wilden vertellen waar het voor diende, werd twee Engelse boys iets teveel. Al vloekend en scheldend gingen ze tekeer tegen de douane. Iets wat ons een beetje beangstigde omdat er verderop strenge mannetjes met gemuilkorfde herdershonden en knuppels stonden te wachten.
Helaas hadden we van ons laatste geld zeewierchips en cola gekocht, dus moesten we eerst mijn laatste bath omruilen. Al met al duurde het eeeeeeeeeuwen voor je je departure card had ingeleverd en je paspoort door de douane kreeg. Evelyn kwam er overigens niet door omdat ze van haar ook nog een rijbewijs of id-kaart wilden zien. Wat een stress want die heeft ze natuurlijk niet. Gelukkig waren er meer met hetzelfde probleem en mochten we uiteindelijk doorlopen. Niet bepaald een warm welkom, maar het gedoe dubbel en dwars waard. Want wat is Vietnam een prachtig land. Hanoi is ontzettend druk. Hoewel de plaats op de weg rechts is, krioelen de scooters hier als een grote mierenhoop door elkaar. De verkeerschaos valt niet te beschrijven maar is op zn minst oorverdoevend en heel indrukwekkend.
De Vietnamezen lijken op het eerste gezicht ontzettend vriendelijk maar zodra ze merken dat ze je geen geld afhandig kunnen maken, worden ze venijnig en soms zelfs agressief. En de mannen roggelen overal op de grond, ieuwl!
Trouwens; (vooral) oude vrouwen wrijven de hele tijd over mijn huid of knijpen in mn arm. Dat vind ik eigenlijk nogal vreemd!
Tijdens ons verblijf in Hanoi hebben we ook Ha Long Bay bezocht. De excursie was vooral heel toeristisch. Denk aan grotten met felgekleurde lampen en fonteintjes. Maar natuurlijk waren de bekende rotsen in de zee prachtig om te zien.
Het is overigens wonderbaarlijk hoe snel het land zich heeft hersteld na de oorlog. De enige sporen van de strijd vind je nog in musea.
Hoewel het landschap echt met geen pen te beschrijven is, ga ik toch een poging wagen om een impressie weer te geven.
De westerse vakantieresorts schieten in de grote steden als paddestoelen uit de grond en toch behoudt het land haar authentieke sfeer.
Tijdens het reizen met de bus krijg je denk ik een vrij goed beeld van de omgeving. En die verandert om de vijf minuten. Staar je het ene ogenblik naar eindeloze rijstvelden waar mensen met de welbekende rieten hoedjes het land bewerken (zoals de plaatjes die je in de boeken ziet). Een volgend moment passeer je enorme rotsformaties met daartussen kleine dorpjes met houten huisjes. En Vietnam is smal, dus nog geen kwartier later rijden we langs de kust. Een strakblauwe lucht met een felle zon die op het heldere water fonkelt. Her en der dobbert een vissersboodje met een rond rieten dakje om de vissers voor een zonnesteek te behoeden.
Kortom, een iddylisch geheel waar je niet genoeg foto's van kunt maken omdat de bus te snel rijdt.
Dit was het weer, tot de volgende keer! Adios amigoooss!!
-
16 Mei 2007 - 12:31
Marleen:
Zo die busreis, dat zou ik je niet nadoen.. Hadden jullie nergens gelezen over de "busreis from hell"? Heb je in ieder geval wel een spannend verhaal voor op je site, dat doet et altijd goed! Wacht weer met spanning op het volgende verhaal! Geniet van Vietnam!!! Kus Marleen -
16 Mei 2007 - 13:05
EEF:
Wauw,wish I was there with u girls:) KLinkt echt helemaal top, op die gare bus na natuurlijk:)
Helemaal top meisen: enjoy Vietnam!
liefs en dikke kus,
xx eef xx -
16 Mei 2007 - 13:42
Marije:
En laten wij nou zo onwijs veel van 'iddylisch' houden! Heb je er ook pittoreske dorpjes?
Big Hug!
Marije xxxxxxxxxxxx -
16 Mei 2007 - 15:11
Margriet:
Hee hoi Chris.
Phoe wat een busreis zeg, das wel wat anders dan het openbaarvoer in NL. Toch ben ik wel heeel jaloers;) dat je zoveel mooie plekjes ziet. Ik lees met spanning je verhaaltjes.
lfs en veel plezier.
kus Margriet -
16 Mei 2007 - 17:29
Lieve Chris!!!:
Jemig wat weer een spannend verhaal! je schrijft erg goed hoor! net alsof ik er zelf ben :)
super wat je allemaal beleeft! oh en die bus....!!
dikke kus marianne!
-
17 Mei 2007 - 08:52
Anne:
Vooral het laatste klinkt heel goed, ik kan het zo voor me zien. :) Hopelijk komt er nog meer van dat soort natuurschoon. Volgens mij zit dat wel goed. Geniet ervan! Ciao! X -
17 Mei 2007 - 10:30
Annelies Visser:
nou, Christien..
Wat maak je veel mee ja. Echt ongelovelijk. Het is net een verhaal uit een avonturen boek. Ik kan het me haast niet voorstellen dat zo'n "wereld" bestaat, ongelovelijk.
groetjes annelies -
17 Mei 2007 - 11:33
Corien:
christoffel, laat je niet blauw knijpen hè!
vietnam klinkt inderdaad ongelooflijk! geniet ervan en maak veel foto's!
bisous corien -
17 Mei 2007 - 11:34
Faith:
Chris,
het is je toch enigzins gelukt om het landschap van Vietnam te beschrijven. Terwijl ik de tekst lees, waan ik even in andere sferen..als ik vanuit mijn ooghoek naar buiten kijk zie ik helaas weer de dreigende bewolking :(
Wat een corrupt land is Vietnam eigelijk! Haha..word je een beetje aangerand door de oude vrouwtjes daar? Ik denk dat het een teken is van bewondering Chris. Veel Vietnamese (Aziatische) vrouwen leven nog met de gedachte dat 'blank' zijn staat voor rijkdom & welvaart. Dus pas op Chris!
XXX tingsum
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
