Watsgeburt?!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Christien
29 Mei 2007 | Thailand, Bangkok
De afgelopen dagen hebben wij zowel cultuur gesnoven als genoten van de minder serieuze dingen des levens.
Het begon allemaal met een relaxte boottrip in Nha Trang. Omdat wij allemaal zwaar overstressed waren geraakt door het kleren passen in Hoi An (hoe erg is dat!) besloten we in een keer door te reizen naar de toeristische badplaats in het zuiden van Vietnam.
Een hotel uitgezocht vlakbij het strand. Wat overigens niet moeilijk was omdat Nha Trang een uit de grond gestampt vakantieresort is. Vervolgens de vier-eilanden-boottrip geboekt. Dit hield in dat wij zorgeloos een hele dag over zee gingen dobberen. Als eerste bonden wij de duikbril voor en snorkelden we langs gele nemo's en koraal. Ook zag ik schollen met miljoenen vissen. Wat mij als leek al zeer tevreden stelde. Daarnaast dook er naast mij zomaar een briefje van 1000 dong op (+-6 dollar, maar toch!). En laat Vietnamees geld nou waterproof zijn, zo had ik tijdens de eerste ankerlegging meteen al iets aan de haak.
Daarna was het tijd voor de floating bar. Tuben (daar is ie weer) en wijn drinken op zee. Wat wil een mens nog meer. Vervolgens meerden we aan bij een watersporteiland waar Evelyn en ik geparasaild hebben. Ja, er worden nog steeds grenzen verlegd. Geweldig, dat uitzicht, dat zwevende gevoel. Een keer en zeeeeeeeker nog wel een keer!
Helaas hield ik aan deze ontspannende dag wel een knalrood huidje over. Maar dat mocht de pret niet deren. Als mooie afsluiter nog even naar de kapper geweest en mijn lokjes voor een euro laten kortwieken.
Tot zover het amusement. Want naast deze relaxatie moest er natuurlijk ook nog wat aan de algemene kennis gedaan worden. Daarvoor reisden wij af naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. Bij het horen van die naam kreeg ik romantische beelden van een zon die wegzakt achter historische gebouwen, smalle straatjes met knusse restaurantjes en een rivier met vrolijk gekleurde bootjes.
Helaas bleek niets minder waar en moest ik het doen met gigantische wolkenkrabbers, stikkende fabrieken en enorme kraanwagens. Gelukkig was het in het centrum iets aangenamer vertoeven en vonden wij algauw een prettig hotelletje.
Tijdens mijn verkentocht door de stad kwam ik Andreas (Denemarken) tegen, samen besloten we naar het museum der fijne kunsten te gaan. Nou erg fijn was het er niet en we hadden het ook al snel gezien. Daarna een slap aftreksel van de Franse Notre Dame een bezoekje aangedaan.
Gelukkig werd onze cultuurbehoefte bevredigd tijdens de excursie naar de Cu Chi tunnels. 200 kilometer ondergrondse gangen uitgegraven met niets meer dan een houten schepje en een rieten mandje. Drie lagen, tot wel tien meter onder de grond. Om ons een indruk te geven van hoe het moet zijn geweest om voor de vijand de tunnel in te duiken, mochten we zelf ook een kijkje nemen. Vol goede moed daalde ik de eerste twee trappen af. Daarna moest je op handen en knieen de donkere gang in. Je zag letterlijk geen hand voor ogen, iets wat mij opeens zo benauwde dat ik terug wilde. En dat terwijl de tunnels breder gemaakt zijn voor de Westerse lompe lichamen.
Na deze indrukwekkende ervaring toog ik naar het oorlogsmuseum. Een uitstapje dat veel indruk op mij heeft gemaakt. Niet te geloven wat mensen elkaar aan kunnen doen. Er hingen veel foto's van napalmslachtoffers. Heel schokkend. Eerder schreef ik dat de enige sporen van de oorlog alleen in musea te vinden zijn, nu weet ik dat de sporen emotioneel nog heel duidelijk aanwezig zijn. In Saigon zie je veel mensen die ledematen missen of gehandicapt zijn geraakt al dan niet door de oorlog.
Al zijn de locals hier een stuk vriendelijker als in het noorden van het land, echt aardig zijn ze nog steeds niet. Bovendien kunnen ze als de beste iemand oplichten. Wij hadden bijvoorbeeld een deal met de meneer van ons hotel dat we 8 dollar per nacht zouden betalen. Eenmaal bij het uitchecken kon de beste man geen woord Engels meer en stond hij erop dat we tien dollar per nacht op tafel legden. Een spijtige afsluiting, maar ja zonder warm welkom waarschijnlijk ook geen gezellig afscheid!
Op naar Bangkok maar weer om het nichtje van Evelyn op te halen. Daar zijn wij, na een heerlijk relaxte vlucht (even geen bus!), inmiddels aangekomen. Nu wij voor de tweede keer door de straten struinen bevalt het ons een stuk beter. We weten de weg en vergelijken met Hanoi is het hier haast rustig. Ook is mij nu goed duidelijk waarom Thailand het land van de lach wordt genoemd. De mensen zijn zoveel vrolijker en vriendelijker. Dat is toch wel heel erg prettig. Ik heb nog even de nodige tempels en gebouwen bezocht (Wat Arun en het paleis voor de geintereseerden). Uiteraard hebben we ook nog even flink geshopt op de Kao San Road. Waar de backpackvibe weer volop aanwezig. Dreadlocks zijn hier totally cool signaleerde wij. En tja, dan kan ik natuurlijk niet achterblijven (is it coz' I'm cool?!). Dus vandaar dat ik nu strak met mijn hoofd in de dreads zit. Binnen anderhalf uur en voor 20 euro was het klusje geklaard. Eerlijk gezegd moet ik wel even wennen. Het is ook behoorlijk zwaar, aangezien ik dikke vette extentions heb. Maar net even een paar ubervette haarbanden gescoord en vind ik het toch wel leuk!
Hoop dat ik vannacht mijn dreads als kussen kan gebruiken in de nachtbus opweg naar het zuiden van Thailand....
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Het begon allemaal met een relaxte boottrip in Nha Trang. Omdat wij allemaal zwaar overstressed waren geraakt door het kleren passen in Hoi An (hoe erg is dat!) besloten we in een keer door te reizen naar de toeristische badplaats in het zuiden van Vietnam.
Een hotel uitgezocht vlakbij het strand. Wat overigens niet moeilijk was omdat Nha Trang een uit de grond gestampt vakantieresort is. Vervolgens de vier-eilanden-boottrip geboekt. Dit hield in dat wij zorgeloos een hele dag over zee gingen dobberen. Als eerste bonden wij de duikbril voor en snorkelden we langs gele nemo's en koraal. Ook zag ik schollen met miljoenen vissen. Wat mij als leek al zeer tevreden stelde. Daarnaast dook er naast mij zomaar een briefje van 1000 dong op (+-6 dollar, maar toch!). En laat Vietnamees geld nou waterproof zijn, zo had ik tijdens de eerste ankerlegging meteen al iets aan de haak.
Daarna was het tijd voor de floating bar. Tuben (daar is ie weer) en wijn drinken op zee. Wat wil een mens nog meer. Vervolgens meerden we aan bij een watersporteiland waar Evelyn en ik geparasaild hebben. Ja, er worden nog steeds grenzen verlegd. Geweldig, dat uitzicht, dat zwevende gevoel. Een keer en zeeeeeeeker nog wel een keer!
Helaas hield ik aan deze ontspannende dag wel een knalrood huidje over. Maar dat mocht de pret niet deren. Als mooie afsluiter nog even naar de kapper geweest en mijn lokjes voor een euro laten kortwieken.
Tot zover het amusement. Want naast deze relaxatie moest er natuurlijk ook nog wat aan de algemene kennis gedaan worden. Daarvoor reisden wij af naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. Bij het horen van die naam kreeg ik romantische beelden van een zon die wegzakt achter historische gebouwen, smalle straatjes met knusse restaurantjes en een rivier met vrolijk gekleurde bootjes.
Helaas bleek niets minder waar en moest ik het doen met gigantische wolkenkrabbers, stikkende fabrieken en enorme kraanwagens. Gelukkig was het in het centrum iets aangenamer vertoeven en vonden wij algauw een prettig hotelletje.
Tijdens mijn verkentocht door de stad kwam ik Andreas (Denemarken) tegen, samen besloten we naar het museum der fijne kunsten te gaan. Nou erg fijn was het er niet en we hadden het ook al snel gezien. Daarna een slap aftreksel van de Franse Notre Dame een bezoekje aangedaan.
Gelukkig werd onze cultuurbehoefte bevredigd tijdens de excursie naar de Cu Chi tunnels. 200 kilometer ondergrondse gangen uitgegraven met niets meer dan een houten schepje en een rieten mandje. Drie lagen, tot wel tien meter onder de grond. Om ons een indruk te geven van hoe het moet zijn geweest om voor de vijand de tunnel in te duiken, mochten we zelf ook een kijkje nemen. Vol goede moed daalde ik de eerste twee trappen af. Daarna moest je op handen en knieen de donkere gang in. Je zag letterlijk geen hand voor ogen, iets wat mij opeens zo benauwde dat ik terug wilde. En dat terwijl de tunnels breder gemaakt zijn voor de Westerse lompe lichamen.
Na deze indrukwekkende ervaring toog ik naar het oorlogsmuseum. Een uitstapje dat veel indruk op mij heeft gemaakt. Niet te geloven wat mensen elkaar aan kunnen doen. Er hingen veel foto's van napalmslachtoffers. Heel schokkend. Eerder schreef ik dat de enige sporen van de oorlog alleen in musea te vinden zijn, nu weet ik dat de sporen emotioneel nog heel duidelijk aanwezig zijn. In Saigon zie je veel mensen die ledematen missen of gehandicapt zijn geraakt al dan niet door de oorlog.
Al zijn de locals hier een stuk vriendelijker als in het noorden van het land, echt aardig zijn ze nog steeds niet. Bovendien kunnen ze als de beste iemand oplichten. Wij hadden bijvoorbeeld een deal met de meneer van ons hotel dat we 8 dollar per nacht zouden betalen. Eenmaal bij het uitchecken kon de beste man geen woord Engels meer en stond hij erop dat we tien dollar per nacht op tafel legden. Een spijtige afsluiting, maar ja zonder warm welkom waarschijnlijk ook geen gezellig afscheid!
Op naar Bangkok maar weer om het nichtje van Evelyn op te halen. Daar zijn wij, na een heerlijk relaxte vlucht (even geen bus!), inmiddels aangekomen. Nu wij voor de tweede keer door de straten struinen bevalt het ons een stuk beter. We weten de weg en vergelijken met Hanoi is het hier haast rustig. Ook is mij nu goed duidelijk waarom Thailand het land van de lach wordt genoemd. De mensen zijn zoveel vrolijker en vriendelijker. Dat is toch wel heel erg prettig. Ik heb nog even de nodige tempels en gebouwen bezocht (Wat Arun en het paleis voor de geintereseerden). Uiteraard hebben we ook nog even flink geshopt op de Kao San Road. Waar de backpackvibe weer volop aanwezig. Dreadlocks zijn hier totally cool signaleerde wij. En tja, dan kan ik natuurlijk niet achterblijven (is it coz' I'm cool?!). Dus vandaar dat ik nu strak met mijn hoofd in de dreads zit. Binnen anderhalf uur en voor 20 euro was het klusje geklaard. Eerlijk gezegd moet ik wel even wennen. Het is ook behoorlijk zwaar, aangezien ik dikke vette extentions heb. Maar net even een paar ubervette haarbanden gescoord en vind ik het toch wel leuk!
Hoop dat ik vannacht mijn dreads als kussen kan gebruiken in de nachtbus opweg naar het zuiden van Thailand....
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
-
29 Mei 2007 - 10:46
Anne:
Hoi Chris, ben benieuwd hoe dat eruit ziet, die dreads van je. Kun je niet ergens een foto plaatsen? Klinkt nog steeds als een hele leuke reis. En mooi dat je weer terug bent bij vriendelijkere mensen, want de inwoners beïnvloeden je reis natuurlijk behoorlijk. Ik lees de volgende keer wel wat je allemaal in het zuiden gaat zien. Heel veel plezier nog. Geniet ervan. Ciao bella! X -
29 Mei 2007 - 15:31
Snoopy:
"Hemel en aarde bewegen, als jij met je dreads voor me staat! Het is voor mij bewezen dat het lot bestaat (zie mijn zojuist verzonden email). Ik wilde nooit geloven maar er is meer, tussen hemel en aard!"
Jij al parasailend richting hemel en al kruipend richting aard, (beter gezegd onder aard in claustrofobische tunnnels). En nu weer letterlijk tussen hemel en aard, met beide benen op de grond in Thailand. Lucky you!
Woef. -
29 Mei 2007 - 17:42
Linda:
hey lieve schat, ik miste de verhalen al een beetje...elke dag even kijken of je er al wat op had gezet en nu eindelijk weer een goed beeld wat je allemaal aan het beleven bent! Wow jij met dreadlocks....nu wordt ik toch wel heel erg nieuwsgierig!!!! wat een durf zeg... in die tunnels...getver had ik nooit gedaan...en parasailing wat een avontuur weer zeg! Nou ik begin je wel erg te missen hoor! En je bent nog maar zo kort weg.... :(
Nou ik denk aan je! tot snel maar weer, liefs en dikke knuffel van mij -
29 Mei 2007 - 21:18
Ting:
Oh my god..Dreads?? haha..je hoort er nu he-le-maal bij in Thailand. Straks herkennen we jou niet eens meer :)
Hier regent het zoals altijd..
XXX -
30 Mei 2007 - 07:19
Marleen:
Heel erg benieuwd naar die dreads!!! Geniet van het heerlijke weer daar, want hier in Ozzie land, lijkt het alsof ik in Nederland zit... Kus Marleen -
30 Mei 2007 - 10:55
EEF:
Yes, baby, it is beacuse you are cool!!:)
Nemo is zoooo sweet, heb je m eem over de bol geaaid van mij? Leuk hoor, zo'n kijkje in de wereld van onze mister Flip himself:):):) I know u miss him baby!!
He lief, nu even zonder dollen: je maakt weer wat mee hoor daar! Hoop dat je van elke seconde geniet van dit is zoooo gaaf! En als tegenprestatie voor al deze lieve woordjes van mij en je andere fans verwachten we nu op zn minst een picature!;)
liefs en dikke kus,
xx eef xx -
31 Mei 2007 - 11:21
Marianne!:
jemig! van snorkelen wordt je nog rijk!!wel ff goed blijven insmeren he? tegen een rood huidje! :)
en dreads.... erg cool! haha! daar zou ik graag een foto van willen zien! ;)
staat vast goed!
kussie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
01 Juni 2007 - 10:22
Tommy:
it's coz you're cool!! jemig zeg, uber-hippe-backpack-chick! laat je ze er flink lang inzitten, tot je terug komt! of een fotootje mag ook. fijn dat de mensen vriendelijker zijn.
Hoe zit het met een ei, dat hoort erbij! un oeuf un oeuf un oeuf!!
*kussen op je woeste dreadlock bolletje*
cornelia in excelcis dééééooooo -
06 Juni 2007 - 05:54
Evey:
Haaaai! Miss ya.. ga denk ik niet meer in het midden van august naar HK, maar hou oude schema.. we'll see.. eerst maar Bali (k) -
06 Juni 2007 - 11:08
EEF:
He lief: tied voor nieuwe verhalen!!:)
Ben benieuwd naar je:)
xx eef xx -
06 Juni 2007 - 12:56
Jelmerrrrr:
Jooo chrisjee(rastafari)..toffe verhalen schrijf je hoor, ik lees ze met heel veel plezier:D
Superveel reisplezier en geniet ervan!
Kussss -
07 Juni 2007 - 17:05
Marianne!:
he schat!!ik geloof dat ik DE foto gezien heb met rasta! op evey's web!cool man!leuk jurkje trouwens!! tot mailse!!! dikke kus mar!! -
11 Juni 2007 - 10:02
EEF:
Damn u r sexy with those dreads!:) -
12 Juni 2007 - 12:19
Marianne:
leuke foto's!! kussie!!! -
12 Juni 2007 - 14:53
Marije:
"Watsgeburt"?!! D'r staan foto's op! Tofff; I want more!
Kuzzies!
PS: twee emmertjes cocktails halen klinkt leuker dan twee emmertjes water halen... :) -
12 Juni 2007 - 15:43
Sop:
OW MIJN GOD wat heb ik net gedaan????? Ik heb Christien weggestuurd achterop de brommer bij een maleis die haar wel naar de pinautomaat zou brengen.... en ze is nog steeds niet terug!!! IEKS! Sorry familie, vrienden en geliefden van Christien........ -
12 Juni 2007 - 16:06
Chrizsz:
No worries, daar ben ik weer..zonder kleerscheuren en (nog steeds)zonder geld :S
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
