Avontuur, afzien, actie, apen en afscheid in Azie
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Christien
06 Juli 2007 | Singapore, Singapore
En natuurlijk vliegt de tijd weer net zo snel als de Quantas boeing die ons naar Brisbane vloog. Gelukkig is er deze site om op terug te blikken.
Na Penang busden we naar de Cameron Highlands. De naam zegt het al...dit gebied ligt zeer hoog. Ik ben vergeten hoe hoog maar het was er in ieder geval behoorlijk koud.
Sophie en ik zochten een gezellig gasthuisje uit en installeerden ons in de dorm. We waanden ons op schoolkamp en vergenoegd spreiden wij onze lakenzak.
Nadat we vriendjes hadden gemaakt met onze mede dormgenoten zaten we knus rond het kampvuur, nuttigden we een (iets te hete) Indiaase maaltijd en gingen daarna warm ingepakt onder de wol.
Plots zag ik iets bewegen vanuit mijn ooghoeken. En ja hoor, daar trippelde doodleuk een rat onder onze bedden door. Hup, wij eruit.."Meneer er zit een rat in de kamer." Uncle Eddy:"Yes, I know. That's a jungle rat. Nothing to worrie about. Don't take food upstairs."
Oke, just a junglerat..Gelukkig zaten onze boterhammen met pindakaas goed opgeborgen in de houten kluis.
Oogjes toe dan maar en niet meer aan de rat proberen te denken. Dat was uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan want we hoorden ze overal knagen, piepen, trippelen en weet ik veel wat nog meer. Midden in de nacht werden we opgeschrikt door een hels kabaal dat uit een van de kluisjes leek te komen. Sterker nog; het kwam uit onze brood-met-pindakaas-kluis. Sophie de rattenvanger zou het klusje wel even klaren en durfde zomaar de kluis te openen. Direct sprongen er twee hevig gefrustreerde jungleratten uit die wij tijdens een verzadigende maaltijd hadden gestoord.Een sprong op Sophies hand en als nog niet iedereen in de dorm wakker was, dan waren ze dat nu wel ;). Tot zover ons rattenavontuur.
Want naast deze belevenis deden wij ook een plezierige excursie naar de theeplantages. Dat was zeer indrukwekkend. Thee zover je kon kijken, oooooverall..thee, thee, thee. Een grote groene oase.
Na deze theeleuterij werd het tijd om de bergschoenen weer eens uit de backpack te vissen. Op naar de Taman Negara..een driehonderd jaar oud oerwoud. Duizenden muggen en dorstige bloedzuigers waren aldaar om ons te verwelkomen. Heeerlijk! Een must do is de canopy walkway. Het grootste boomkronenpad ter werdeld (500 meter lang). Dus daar ging ik trillend op mijn benen op 45 meter hoogte over een houten plankje met alleen een netje naast je om je op te vangen. Ik kan u helaas niets vertellen over het verbluffende uitzicht dat men daar ongetwijfeld heeft, want ik was alleen maar bezig met niet naar beneden te storten.
Hierna deden Sophie en ik nog een trekking naar het uitzichtpunt van een of andere hoogste berg. Deze slopende tocht bevestigde maar weer eens hoe het met onze conditie gesteld is.
's Avonds gingen wij gewapend met een zaklamp op nachtsafari en dat was zeer spannend. Gezien de gids ons de (hele dikke oude) boom in probeerde te jagen met praatjes over bloedzuigers, termieten en enorme spinnen. We gingen de hide in om naar nachtdieren te gluren. En waarrempel was er zojuist een civetkat op zoek naar een lekker hapje. Helaas bleven de hertjes die avond thuis. Wel zagen we nog glow in the dark paddo's. Parende wandelende takken (walking sticks haha)wat weer een paar leuke weetjes opleverde. Zo houden zij die bezigheid wel twee weken vol, waarna het vrouwtje het mannetje verorbert).
Ook zagen we bloemen die alleen 's nachts bloeien, een vreemde vogel en inderdaad enorme spinnen en bloedzuigers.
Na deze staaltjes van heldhaftigheid werd het tijd om afscheid te nemen van Sophie, snik. Zij ging omhoog naar de Prehention islands en ik ging naar Kuala Lumpur.
Alleen reizen is blijkbaar ook echt alleen want er zat helemaal niemand op de boot en ook de grote reisbus naar de stad had ik helemaal voor mezelf. Wel een beetje saai. Kuala Lumpur is naar mijn idee een leuke stad. Goedkoop shoppen, wat niet goed was voor de portomonnee. Uiteraard de KL tower beklommen en het uitzicht was schitterend. Tijdens mijn tweede nachtje werd mijn nachtrust opeens ruw verstoord en stond Evelyn naast mijn stapelbedje. Onze hereniging was sneller dan gedacht en zeer gezellig. Samen stapten wij de volgende dag in de local bus die ons naar Melaka bracht. Een oud handelsstadje dat ook in Nederlandse handen is geweest. Zo staat er een 'Stadhuys'. Heel knus allemaal, maar, op de gezellige avondmarkt na, niet veel te beleven.
Tijd voor iets anders. In het pikdonker stuiterden we in een lekke speedboat over de oceaan richting de Tioman Islands. Daar liepen we zomaar Karin (Koh Paghnan) weer tegen het lijf. Samen deelden we een allerschattigst hutje waar 's middags de aapjes op het dak klauterden en de enorme lizzards door het gras kuierden.
Nogmaals de onderwaterwereld bewonderd door de snorkelbril en mij verwonderd over het kleurrijke koraal en de clownfishes.
Vervolgens de rustige veerboot naar de vaste wal genomen en naar Johor Bahru afgereisd. Datligt in het Zuidelijkste puntje van Maleisie tegen de grens van Singapore aan. Vanuit daar maakten we een paar uitstapjes naar bijvoorbeeld de Singapore Zoo waar ze witte tijgers hebben. Waaauw! En ook naar de botanic gardens en een buddistisch crematorium. Afgelopen maandag moesten we ook weer gedag zeggen tegen Karin. Evelyn en ik gingen de grens over naar Singapore waar wij vervolgens weer opsplitsten.
Een reis naar Azie is natuurlijk niet compleet zonder bezoekje aan het ziekenhuis en deze keer was het mijn beurt. Al een paar dagen had ik nogal pijn in de pokkel en nu werd het toch te heftig. Eenmaal in het ziekenhuis constateerden ze nogal zorgelijk dat het wel eens mijn blinde darm kon zijn die aan het ontsteken was. Ik kreeg een enorm infuus in de hand geprikt, werd opgenomen en moest de nacht doorbrengen tussen de kotsende, schijtende, zuchtende en steunende oma's. De mevrouw naast mij vond het ook nodig om 's nachts in het Mandarijns tegen mij te schreeuwen.
Met een mogelijke operatie in het verschiet, zag ik onze vliegreis naar Brisbane al aan mijn neus voorbij gaan. Ik kan met zekerheid vaststellen dat ik toen mijn dieptepunt tijdens deze reis heb ervaren.
De volgende dag was de pijn niet minder en moest ik onder de scan. Ook al zo'n leuke ervaring. Maar ja, deze reis is er een van grenzen verleggen en alles meemaken. Dus tja, wat moet, dat moet. Uiteindelijk bleek het niet de blinde darm maar een of andere infectie. Ik kreeg antibioticapilletjes die ik nu braaf slik en hoop dat ik hierdoor snel weer fris en fruitig zal zijn.
Inmiddels zijn we in Brisbane aangekomen (thank God). Onze jetlag en cultuurshock (want het is echt even wennen na drie maanden Azie)nog maar net te boven en ons aanpassingsvermogen wordt alweer op de proef gesteld..we moeten weer zelf achter de potten en pannen gaan staan..dat zijn we niet meer gewend!
Na Penang busden we naar de Cameron Highlands. De naam zegt het al...dit gebied ligt zeer hoog. Ik ben vergeten hoe hoog maar het was er in ieder geval behoorlijk koud.
Sophie en ik zochten een gezellig gasthuisje uit en installeerden ons in de dorm. We waanden ons op schoolkamp en vergenoegd spreiden wij onze lakenzak.
Nadat we vriendjes hadden gemaakt met onze mede dormgenoten zaten we knus rond het kampvuur, nuttigden we een (iets te hete) Indiaase maaltijd en gingen daarna warm ingepakt onder de wol.
Plots zag ik iets bewegen vanuit mijn ooghoeken. En ja hoor, daar trippelde doodleuk een rat onder onze bedden door. Hup, wij eruit.."Meneer er zit een rat in de kamer." Uncle Eddy:"Yes, I know. That's a jungle rat. Nothing to worrie about. Don't take food upstairs."
Oke, just a junglerat..Gelukkig zaten onze boterhammen met pindakaas goed opgeborgen in de houten kluis.
Oogjes toe dan maar en niet meer aan de rat proberen te denken. Dat was uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan want we hoorden ze overal knagen, piepen, trippelen en weet ik veel wat nog meer. Midden in de nacht werden we opgeschrikt door een hels kabaal dat uit een van de kluisjes leek te komen. Sterker nog; het kwam uit onze brood-met-pindakaas-kluis. Sophie de rattenvanger zou het klusje wel even klaren en durfde zomaar de kluis te openen. Direct sprongen er twee hevig gefrustreerde jungleratten uit die wij tijdens een verzadigende maaltijd hadden gestoord.Een sprong op Sophies hand en als nog niet iedereen in de dorm wakker was, dan waren ze dat nu wel ;). Tot zover ons rattenavontuur.
Want naast deze belevenis deden wij ook een plezierige excursie naar de theeplantages. Dat was zeer indrukwekkend. Thee zover je kon kijken, oooooverall..thee, thee, thee. Een grote groene oase.
Na deze theeleuterij werd het tijd om de bergschoenen weer eens uit de backpack te vissen. Op naar de Taman Negara..een driehonderd jaar oud oerwoud. Duizenden muggen en dorstige bloedzuigers waren aldaar om ons te verwelkomen. Heeerlijk! Een must do is de canopy walkway. Het grootste boomkronenpad ter werdeld (500 meter lang). Dus daar ging ik trillend op mijn benen op 45 meter hoogte over een houten plankje met alleen een netje naast je om je op te vangen. Ik kan u helaas niets vertellen over het verbluffende uitzicht dat men daar ongetwijfeld heeft, want ik was alleen maar bezig met niet naar beneden te storten.
Hierna deden Sophie en ik nog een trekking naar het uitzichtpunt van een of andere hoogste berg. Deze slopende tocht bevestigde maar weer eens hoe het met onze conditie gesteld is.
's Avonds gingen wij gewapend met een zaklamp op nachtsafari en dat was zeer spannend. Gezien de gids ons de (hele dikke oude) boom in probeerde te jagen met praatjes over bloedzuigers, termieten en enorme spinnen. We gingen de hide in om naar nachtdieren te gluren. En waarrempel was er zojuist een civetkat op zoek naar een lekker hapje. Helaas bleven de hertjes die avond thuis. Wel zagen we nog glow in the dark paddo's. Parende wandelende takken (walking sticks haha)wat weer een paar leuke weetjes opleverde. Zo houden zij die bezigheid wel twee weken vol, waarna het vrouwtje het mannetje verorbert).
Ook zagen we bloemen die alleen 's nachts bloeien, een vreemde vogel en inderdaad enorme spinnen en bloedzuigers.
Na deze staaltjes van heldhaftigheid werd het tijd om afscheid te nemen van Sophie, snik. Zij ging omhoog naar de Prehention islands en ik ging naar Kuala Lumpur.
Alleen reizen is blijkbaar ook echt alleen want er zat helemaal niemand op de boot en ook de grote reisbus naar de stad had ik helemaal voor mezelf. Wel een beetje saai. Kuala Lumpur is naar mijn idee een leuke stad. Goedkoop shoppen, wat niet goed was voor de portomonnee. Uiteraard de KL tower beklommen en het uitzicht was schitterend. Tijdens mijn tweede nachtje werd mijn nachtrust opeens ruw verstoord en stond Evelyn naast mijn stapelbedje. Onze hereniging was sneller dan gedacht en zeer gezellig. Samen stapten wij de volgende dag in de local bus die ons naar Melaka bracht. Een oud handelsstadje dat ook in Nederlandse handen is geweest. Zo staat er een 'Stadhuys'. Heel knus allemaal, maar, op de gezellige avondmarkt na, niet veel te beleven.
Tijd voor iets anders. In het pikdonker stuiterden we in een lekke speedboat over de oceaan richting de Tioman Islands. Daar liepen we zomaar Karin (Koh Paghnan) weer tegen het lijf. Samen deelden we een allerschattigst hutje waar 's middags de aapjes op het dak klauterden en de enorme lizzards door het gras kuierden.
Nogmaals de onderwaterwereld bewonderd door de snorkelbril en mij verwonderd over het kleurrijke koraal en de clownfishes.
Vervolgens de rustige veerboot naar de vaste wal genomen en naar Johor Bahru afgereisd. Datligt in het Zuidelijkste puntje van Maleisie tegen de grens van Singapore aan. Vanuit daar maakten we een paar uitstapjes naar bijvoorbeeld de Singapore Zoo waar ze witte tijgers hebben. Waaauw! En ook naar de botanic gardens en een buddistisch crematorium. Afgelopen maandag moesten we ook weer gedag zeggen tegen Karin. Evelyn en ik gingen de grens over naar Singapore waar wij vervolgens weer opsplitsten.
Een reis naar Azie is natuurlijk niet compleet zonder bezoekje aan het ziekenhuis en deze keer was het mijn beurt. Al een paar dagen had ik nogal pijn in de pokkel en nu werd het toch te heftig. Eenmaal in het ziekenhuis constateerden ze nogal zorgelijk dat het wel eens mijn blinde darm kon zijn die aan het ontsteken was. Ik kreeg een enorm infuus in de hand geprikt, werd opgenomen en moest de nacht doorbrengen tussen de kotsende, schijtende, zuchtende en steunende oma's. De mevrouw naast mij vond het ook nodig om 's nachts in het Mandarijns tegen mij te schreeuwen.
Met een mogelijke operatie in het verschiet, zag ik onze vliegreis naar Brisbane al aan mijn neus voorbij gaan. Ik kan met zekerheid vaststellen dat ik toen mijn dieptepunt tijdens deze reis heb ervaren.
De volgende dag was de pijn niet minder en moest ik onder de scan. Ook al zo'n leuke ervaring. Maar ja, deze reis is er een van grenzen verleggen en alles meemaken. Dus tja, wat moet, dat moet. Uiteindelijk bleek het niet de blinde darm maar een of andere infectie. Ik kreeg antibioticapilletjes die ik nu braaf slik en hoop dat ik hierdoor snel weer fris en fruitig zal zijn.
Inmiddels zijn we in Brisbane aangekomen (thank God). Onze jetlag en cultuurshock (want het is echt even wennen na drie maanden Azie)nog maar net te boven en ons aanpassingsvermogen wordt alweer op de proef gesteld..we moeten weer zelf achter de potten en pannen gaan staan..dat zijn we niet meer gewend!
-
07 Juli 2007 - 06:29
Marleen:
Hi Chris! Alweer helemaal de oude? Gezellig op dezelfde bodem!!! Denk dat we onze hereniging moeten uitstellen tot in ons kikkerlandje...Helaas! Dikke smok -
08 Juli 2007 - 10:56
Titia:
Wat beleef je veel en helemaal alleen daar in dat verree land.Hou het allemaal goed in de gaten gelukkig kun je ze daar beter verstaan.Wij zijn net terug uit Spanje en moeten weer wennen aan de regen .Doe even rustig aan en ik ga afscheid nemen in Ede om aan mijn nieuwe school te gaan werken in Bennekom.Hou je taai en geniet ervan.Liefs van Titia en Niels. -
08 Juli 2007 - 15:10
Lin:
Zo te zien is mijn vorig berichtje niet aangekomen, dus hierbij nog maar 1. Gelukkig heb je weer een lang en mooi verhaal, want wij dachten al.... waar is ons chrisje gebleven.
Wat erg dat je naar het ziekenhuis moest...had je een flash-back? :(
Hier alles nog hetzelfde....ben nu lekker een weekje vrij. Liefs en ik denk aan je -
09 Juli 2007 - 18:54
Martin En Marianne!:
he lieve chris!!!! oh wat weer een avonturen! we hebben het weer met vermaak gelezen!...maar weer in het ziekenhuis? oh oh... hoop dat het weer een beetje beter gaat met je!
ik mis je hoor! hele dikke kus van ons! -
09 Juli 2007 - 20:52
Tingsum:
He Chris,
hoop dat je je snel weer beter voelt! Echt super hoe jullie daar weer elke dag grenzen verleggen. Het zet mij wel echt aan het denken...
Pas goed op jezelf Chris en geniet, elke dag weer! X -
10 Juli 2007 - 09:17
Helen :
heey chrissie
wat weer een verhaal zeg...ziekenhuis...pff gaat het goed nu???
verder goed aan het genieten dus ???? gaat wel snel de tijd hoor voor je het weet ist alweer september en ben je alweer terug int regenachtig holland!!
hier alles prima, heb voor het eerst gevlogen, yeah zijn een weekje naar kreta geweest, 48gr pfff
heey meissie geniet ervan
kus helly
-
11 Juli 2007 - 07:46
Soppie:
Jeeeuuuuuuu bedankt dat je mij als zo'n held in je verhalen beschrijft! alhoewel het toch echt maar een rat was hoor, die op mn hand sprong :D Maar meisje toch, in het ziekenhuis beland! Ik kan je ook echt niet alleen laten he! Misschien zuijn het de banan pancakes????
Ben benieuwd naar je ozzie-verhalen! Ik ben inmiddels alweer terug in bangkok, nog 4 daagjes en heel veel shoppen te gaan... snif! kuskusssss -
12 Juli 2007 - 15:42
Mariëlle En Fam:
Heey Chris,
We hopen dat je snel helemaal de oude bent. En dat je daar nog heel veel plezier beleefd daar in het VERRE OOSTEN;).
HAVE FUN greetings uit het koude Drenthe
-
13 Juli 2007 - 20:55
Mare:
Hey Chris!
Jee, das niet fijn ziek in 't ziekenhuis (eh ja wat doe je daar anders..:$)
Hoop dat je je alweer wat beter voelt!
Brisbane is ook best een 'wereldstad', althans heb 't er wel leuk gehad. :D
In welk hostel zit je? Ik zat in het Somewhere to stay. Vaag ding, maar errug gezellig!
xxxxxxxxxxMare -
14 Juli 2007 - 15:15
Marianne!:
schat bedankt voor je kaart!!! super! kus -
17 Juli 2007 - 09:32
Karin:
Ha chris,
Mooi verhaaltje.... en echt leuk om te lezen dat t nu weer beter met je gaat en jullie toch in Aussie zijn aangekomen.
Ik kijk uit naar je volgende verhaaltje. Ik blijf hier nog ff een paar maanden in azie rondstruinen. Als je heimwee krijgt.. dan moet je t maar laten horen kan je me altijd op komen zoeken. Kunnen we weer gezellig UITeten!!!
Heel veel plezier de laatste maanden!!!! En ik spreek jullie in Nederland wel weer.
Kus Kaar -
17 Juli 2007 - 11:04
Sop:
hee chris en evey!!!!
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH ik ben de fullmoonparty cd aan het kijken nu, HILARISCH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
veilige terugvlucht gehad, bijna nog in bahrein gebleven met mn bahreinse steward (maar ik wil geen burka aan) dus toch geland in holland gister. heel gek: zwartwitte koeien, blauwe verkeersborden, en vooral: iedereen praat nederlands!!!!!!!!!!! maar geweldig iedereen were te zien, en nu dus de foto's en DE VIDEO kiujken :D:D:D geniet daar en tot thuis, dan gana we m nog n keer kijken!!!
kuskussssss -
18 Juli 2007 - 11:46
Baukje:
Zie ik net even dat mijn reactie nooit geplaatst is! En ik was nog wel de eerste deze keer! Weer helemaal opgeknapt?
Dikke kus, bauk -
21 Juli 2007 - 13:08
Titia:
Hoi wereldreiziger al een beetje bij gekomen van alle avonturen in Azie Met je gezondheid is alles oke hopen we.Voor ons is het nu vakantie eindelijk ik heb een geweldig afscheid gehad in Ede hartverwarmend heel veel bloemen kaartjes en van de collegas een ketting .Christein geniet ervan en we hopen nog iets van je te horen.Liefs van Niels en Titia. -
24 Juli 2007 - 17:43
Titia:
Nog even een berichtje voordat we naar Frankrijk en misschien Spanje vertrekken.Het is her vreselijk snert weer en herfstachtig dus de hollanders vertrekken massaal naar het zuiden .
Hopelijk gaat alles met jullie goed en genieten jullie van het land en de cultuur.We gaan 3 a 4 weken weg maar ik hoor het wel van de familie hoe het gaat.Christien hou je taai en hopelijk gaat alles weer goed met je.Alvast gefeliciteerd want dat duurt ook niet zo heel lang meer. Veel liefs van Titia en Niels.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
